CD-recensie

© Aart van der Wal, februari 2016

In de afgelopen maand zag ik zowel in de media als op internet allerlei berichten voorbijkomen die voor het voortbestaan van de fagot zo ongeveerd een doemscenario voorspelden. De fagot zou langzaam maar zeker uit de gratie raken. in een soort doodlopende steeg zijn beland. Of het zo zal gaan uitpakken zal de toekomst wel uitwijzen, maar voor mij is het een vaststaand feit dat de fagot een belangrijke rol zal blijven spelen, niet alleen in het muziekbedrijf maar ook in de vrije tijd. Als extra steuntje in de rug voor al degenen die de fagot een warm hart toedragen, maar niet minder voor de twijfelaars en misschien zelfs wel voor de 'antifagottisten' maak ik hier graag melding van een prachtige sacd met fagotconcerten van Antonio Vivaldi, met als solist een ware meester op zijn instrument: Gustavo Núñez. Hij komt van ver, deze fagottist uit Uruguay (Montevideo, 1965), maar veroverde op grond van zijn uitmuntende kwaliteiten welverdiend een plaatsje als eerste fagottist bij het Koninklijk Concertgebouworkest. Het zat er al vroeg in, want hij was amper veertien toen hij al als fagottist van zich deed horen in het intussen wereldberoemde Simón Bolivar orkest, het Venezolaanse ensemble waarin getalenteerde jeugdige musici hun krachten mogen beproeven. Het was dirigent Gustavo Dudamel die het Bolivar orkest wereldfaam bezorgde. En Nuñez? Hij ging in 1981 studeren aan het fameuze Royal College of Music in Londen en vervolgens in Hannover bij de niet minder prestigieuze Klaus Thunemann. Daarna won hij een groot aantal prijzen, kreeg hij bij de Bamberger Symphoniker de eerste lessenaar toegewezen en werd in 1995 de overstap gemaakt voor een soortgelijke positie naar het KCO. Misschien heeft u de documentaire gezien die op 10 maart 1996 door de AVRO werd uitgezonden en waarin Núñez, samen met de fluititste Emily Beynon, tijdens zijn proefperiode bij het orkest kan worden gevolgd.

De zes fagotconcerten bieden zonder uitzondering een fraai staaltje van Vivaldi's kunnen als componist: melodische brille, glanzende virtuositeit, expressieve cantilenen en een flitsende wisselwerking tussen (kamer)orkest en solist. Het zijn dezelfde eigenschappen die Gustavo Núñez aankleven. Dan is er de uitstekend presterende Academy of St. Martin in the Fields (het ensemble dat onder leiding van Neville Marriner voor Philips Classics een groot aantal opnamen maakte en al snel tot een van de meest geliefde kamerorkesten uitgroeide). De briljante opname brengt het allemaal vlekkeloos bij u in de huiskamer. Een betere aanmoediging voor de fagottisten en zij die het misschien wel willen worden kan ik zo gauw niet bedenken.

index