CD-recensie
© Aart van der Wal, april 2025 |
Vorige maand besprak ik hier het eerste deel van wat naar verwachting zal uitmonden in de complete strijkkwartetten door het Spaanse Cuarteto Casals. Mijn enthousiasme werd evenwel getemperd door wat aan dit ‘debuut' ontbrak: uitdrukkingsvolle intensiteit. In technisch opzicht was het uitermate goed verzorgd: de vlekkeloze stemvoering, de onderlinge balans, de articulatie en dynamische precisie, maar géén door de ziel snijdende contrasten, géén expressieve scherpte. Dan nu het Jerusalem Quartet, dat eveneens getuigt van een vlekkeloze speltechniek, maar waar die bij het Cuarteto Casals ontbrekende dimensie in volle glorie wél aanwezig is. Dit zijn vertolkingen die doen denken aan die van het fameuze Britse Fitzwilliam String Quartet (deels hier besproken) dat nog met de componist heeft samengewerkt. In 1972 reisde Sjostakovitsj naar het Britse York om daar de première bij te wonen van het Dertiende strijkkwartet door het Fitzwilliam. Het succes was evident, maar dat niet alleen, want spoedig daarna werden de kwartetleden en de componist dikke vrienden. De laatste twee kwartetten die uit zijn pen vloeiden, de nrs. 14 en 15, kregen hun westerse première exclusief door het Fitzwilliam. Het zegt het nodige over Sjostakovitsj' grote waardering voor dit ensemble. Geen groter compliment dus voor het Jerusalem Quartet dat in zijn spel raakvlakken toont met dat van het Fitzwilliam, maar toch een eigen identiteit met zich meedraagt. Dit uiterst positieve beeld wordt afgerond door de vlekkeloze opname, waaraan de ‘surround sound' nog een fascinerend perspectief toevoegt. index |
|