CD-recensie
© Aart van der Wal, juli 2020
Silhouettes - Dana Zemtsov & Anna Fedorova (Rebecca) Clarke: Altvioolsonate Dana Zemtsov (altviool), Anna Fedorova (piano) |
In het cd-boekje wordt het door het duo uitgelegd: dat beiden zijn opgegroeid met Guy de Maupassant, Gustave Flaubert, Victor Hugo, Alexandre Dumas, Jean de La Fontaine, Pierre Richard, Louis de Funès, Georges Brassens, Édith Piaf, Charles Trenet. Grote namen in uiteenlopende, maar zéér creatieve disciplines. Daarmee verbonden, zo schrijven ze, het gevoel dat wanneer je op een nieuwe plek komt het soms lijkt alsof je een oude vriend herkent. Dat zal ook menigeen overkomen die de grens met Frankrijk is overgestoken.
Staat de Franse muziek dan centraal in dit nieuwe album? Half om half, met de toevoeging van de beide instrumentalisten dat ieder stuk zijn eigen verhaal vertelt, met eigen gedachten, eigen gevoelens (wat overigens altijd wel zo is). Maar als je goed luistert, met de ogen dicht, voel je af en toe misschien wel de aanwezigheid van een heimelijk silhouet 'à la Française'. Aldus Dana Zemtsov en Anna Fedorova.
Silhouetten die in zekere zin een 'déjà vu' oproepen, al zal dat niet voor iedereen opgeld doen. De vraag is trouwens of 'silhouetten' in dit geval wel een juiste omschrijving is, want wat zegt Van Dale? Dat een silhouet een schaduwbeeld is en dat is de muziek op deze cd in die betekenis niet. Alleen de uit 2007 stammende, knap geconstrueerde Suite van de Haagse componist Arne Werkman (1960) zou je met enige goede wil silhouetachtige eigenschappen kunnen toedichten, zij het dat die beperkt blijven tot de gekozen barokke vormen: Allemande, Branle, Pavane en Tarantella.
Maar wat maakt het uit? Op dit album is een bijzonder fraaie collectie samengebracht en Dana Zemtsov en Anna Fedorova (beiden hebben ons land als artistieke 'uitvalsbasis') spelen de sterren van de hemel. Ze voelen elkaar bovendien volmaakt aan, het technische vocabulaire is ronduit verbluffend en het sonore kleurenspel buitengewoon innemend. U wist dat natuurlijk bij voorbaat al, want over het spel van de beide dames is door ons al vaak genoeg de loftrompet gestoken. Een compliment ook voor de zeer geslaagde transcripties van Strakhov, Borisovsky en Grechaninov. En wie de Altvioolsonate van Rebecca Clarke en de Suite van Werkman nog niet kent: het zijn eveneens regelrechte aanraders. Jared Sacks legde het allemaal zoals vanouds puik vast. De naam van de pianotechnicus had overigens wel vermeld mogen worden, want hij heeft vakwerk afgeleverd. Al met al een pláátje, en niet alleen in de meest letterlijke zin!