CD-recensie

© Aart van der Wal, april 2025

Er kan wat mij betreft geen enkele twijfel over bestaan: Santtu-Matias Rouvali's Sibelius-set behoort tot de absolute topcategorie in het veld van hedendaagse interpretaties maar ook wat betreft de gewéldige opnamekwaliteit. Dit nieuwe album, tevens als afsluiting van de reeks, met de laatste twee symfonieën, aangevuld met een selectie uit The Tempest, maakt daarop geen uitzondering.

Orkest en dirigent bij de entrée van het 'Konserthus' in Göteborg

Kort samengevat zijn dit vertolkingen waarin Finse warmbloedigheid (het is géén paradox!) wordt gecombineerd met een hoog spanningsniveau, maar waarin ook ampel ruimte is gemaakt voor welsprekende retoriek en subtiliteit. Er spreekt ook een zekere mate van rust uit deze vertolkingen: de tempi zijn door deze zeer getalenteerde Fin zo gekozen dat de detaillering nergens in het gedrang komt, terwijl de vormstructuur (geen eenvoudig 'thema' in de laatste symfonieën van deze Finse componist) al even knap behouden blijft. Concentratie en spontaniteit hebben een overtuigend verbond gesloten en het prozaïsche viert evenzeer hoogtij als het voltage. Bovendien zorgt Rouvali in dit repertoire voor interessante inkijkjes en met het symfonieorkest uit Göteborg kan hij bij wijze van spreken doen wat hij wil. Hij is er met ingang van het seizoen 2017-2018 chef-dirigent. Voor zover ik weet wordt zijn contract met ingang van het seizoen 2024-2025 niet verlengd, al zal het initiatief zeker van hem zijn uitgegaan.

Om nog even op de opname terug te komen: die behoort tot beste in dit domein, met een diep gewortelde sonoriteit, een fabuleuze strijkersklank, schitterende hout- en koperblazers, én knetterende pauken (waarmee Sibelius toentertijd ongetwijfeld niet zal hebben kennisgemaakt…). Al met al een fascinerende afsluiting van een bijzonder goed geslaagde Sibelius-serie!

index