|
CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2024
|
An die Musik
Klik hier voor het inhoudsoverzicht
Torleif Thedéen (cello), Marianna Shirinyan (piano)
LAWO LWC1334 • 72' •
Opname:
|
|
|
Ik ken de Zweedse cellist Torleif Thedéen vooral van zijn optredens in Janine Jansen & Friends. Zowel wat betreft zijn technisch uiterst verzorgde spel als zijn muzikale temperament past hij uitstekend bij onze stervioliste, maar ook zijn muzikale partnerschap met de Armeense pianiste Marianna Shirinyan (voor mij een onbeschreven blad, maar hier een regelrechte verrassing) mag er zijn.
In The Strad staat een interview (u kunt het hier in zijn geheel lezen) met de cellist naar aanleiding van het verschijnen van dit nieuwe album, An die Musik. Daaruit enige fragmenten met ter inleiding:
‘Het is natuurlijk zeer persoonlijk en subjectief, maar [An die Musik] dit korte lied van Schubert, raakte ons die door zijn unieke boodschap en emotionele inhoud. Het bevat zoveel van wat liefde in het leven betekent: kwetsbaarheid en tederheid, uitgedrukt op een zeer persoonlijke en intieme manier, zoals alleen Schubert dat kan. In niet meer dan drie minuten, wat opmerkelijk is!'
'Dat lied en dat gevoel hebben ons aan het denken gezet, met natuurlijk als volgende stap om het beroemde ‘trio' te presenteren: Robert en Clara Schumann en Johannes Brahms, met hun intense relaties op muzikaal gebied maar ook in persoonlijk opzicht. Er is geen twijfel over mogelijk dat de liefde tussen hen veel van hun composities sterk heeft beïnvloed.'
Over de arrangementen:
‘Ik heb in mijn leven niet veel transcripties gemaakt, maar wat betreft dit album voelde ik wel degelijk de urgentie ervan. Natuurlijk probeer ik altijd zo trouw mogelijk te blijven aan de originele partituur, maar ook aan hoe ik de essentie van de stemming van het stuk ervaar, het mij voorstel. Het is essentieel om verschillende kleuren, donkere en heldere nuances met verschillende boventonen vast te leggen en die aspecten beïnvloeden in welke octaaf ik besluit te spelen. Het is een beetje als koken; proeven, kruiden, proeven, enzovoort.'
'De celloklank staat zo ongelooflijk dicht bij de menselijke stem het volkomen natuurlijk is om deze drie liederen op de cello te spelen. Het is een beetje een cliché, maar het is echt waar! Van het Scherzo van Brahms hoorde ik vrij recent een uitvoering op de altviool. Ik vond de donkerder kleur die aldus naar voren kwam heel mooi, dus ik besloot meteen om het op mijn cello uit te proberen. De Vioolsonate van Schumann is al lange tijd een van mijn favoriete stukken. Toen ik het live hoorde met Argerich/Kremer in Stockholm, kon ik het gewoon niet weerstaan om het zelf te spelen! Ik geloof sterk dat echt geniale muziek verschillende benaderingen en behandelingen aankan. En natuurlijk moest Clara zich bij het feest voegen met Robert en Johannes, dus het spelen van haar Romances voor cello en piano voelde heel natuurlijk aan/'
Wie dergelijke bewerkingen nu wel of niet op prijs stelt, een feit is wel dat deze uitgave een schoolvoorbeeld is van bevlogen, geëngageerd en technisch tot in de puntjes verzorgd spel. Ook wat betreft samenspel en klankbalans valt er niets aan af te dingen. Alles tezamen mag dus met een gerust hart worden gesproken van een zeer aantrekkelijke uitgave.
|
|