CD-recensie

 

© Aart van der Wal, januari 2016

 

Schubert: Winterreise D 911

Jasper Schweppe (bariton), Riko Fukuda (fortepiano)

Et'cetera KTC 1534 • 70' •

Opname: oktober 2014, Studio Edwin Beunk, Enschede

   

We mogen ons de vraag best stellen: waarom verschijnen er de laatste jaren toch zoveel 'Winterreises'? We verdrinken er zo langzamerhand in, het aantal opnamen van deze wonderlijke cyclus is door de jaren heen uitgegroeid tot een ware hoorn des overvloeds. Terwijl er nog zoveel liederen zijn die in de archieven sluimeren, niet of nauwelijks worden aangeroerd, van zowel bekende als minder bekende liedcomponisten. In volgorde van opkomst: Balakirev, Barber, Berg, Berlioz, Bernstein, Bizet, Borodin, Butterworth, Chabrier, Cornelius, Cramer, Cui, Diepenbrock, Duparc, Eisler.enz. Maar alleen al van de ruim zeshonderd Schubert-liederen worden er hoogstens zo'n honderd min of meer regelmatig uitgevoerd. Menig juweeltje blijft voor het grote publiek onbekend, maar er wordt wel gegrossierd in 'Winterreises', 'Schöne Müllerinnen' en de bundel 'Schwanengesang' (die geen bundel hoort te zijn, maar door Schuberts uitgever aldus in de wereld werd gebracht).

Wie de moeite neemt om de website van deze Nederlandse bariton te bezoeken komt al snel tot de ontdekking dat Jasper Schweppe kan bogen op een rijke en diverse muzikale carrière. De stap naar het 'serieuze lied' hoort daar bij. Hij bewees zich al eerder als uitstekend liedvertolker in liederen van Fauré (klik nier voor de recensie). Het Franse repertoire past deze typische 'bariton martin' (lichte bariton) als een handschoen en daarom is het des te jammer dat hij voor zijn tweede cd koos voor het geijkte repertoire, al moet er gelijk bij worden gezegd dat ik op zijn vertolking van 'Winterreise' niets aan te merken heb. Hij besteedt veel aandacht aan dictie en tekstbeleving (één voorbeeld slechts: 'Die Post' klinkt alleen aan het begin nog verwachtingsvol), hij schuwt accelerandi, rubati en cesuren niet en heeft in Riko Fukuda bovendien een partner van formaat. Extra aantrekkelijk is de gerestaureerde Conrad Graf fortepiano uit 1830 die naadloos past bij het tijdsbeeld dat zanger en pianist oproepen. Het gaat bovenal perfect samen: de licht getinte klankkleuren van de bariton en die van de Graf. Een perfect huwelijk dus. De fraaie opname werd gemaakt in het 'Walhalla van de oude piano's': de studio annex toonzaal en werkplaats van Edwin Beunk in Enschede.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links