CD-recensie
© Aart van der Wal, mei 2023
Raphaël Feuillâtre - Visages Baroques Klik hier voor de inhoudsopgave Raphaël Feuillâtre (gitaar) |
Ach, dit is zó mooi, dit recital, waarin (getranscribeerde) werken van Bach naast die van Franse tijdgenoten op werkelijk volmaakte wijze worden gepresenteerd dankzij deze fenomenale jonge Franse gitarist (Raphaël Feuillâtre is pas 27), die in dit DG-debuut zoveel expressieve virtuositeit in zijn spel legt dat het niet anders kan dan diepe indruk maken. Fascinerend ook om te horen hoe knap hij de versieringen aanbrengt en dat zijn spel voortdurend de suggestie wekt dat het geen transcripties doch originelen betreft. De titel van het album, Visages Baroques, vertaalt zich misschien het beste naar 'barokke (ver)gezichten', hetgeen naadloos overeenkomt met zowel het spel als de visie van deze uitzonderlijk getalenteerde gitarist.
Knap ook in de betekenis van structurele perfectie, want geen moment ontstaat het beeld van verbrokkeling door onnodige accentuering, gekunstelde ornamentatie of ritmische deviatie. Het is allemaal exquis, fonkelend, muzikantesk, kleurrijk en bovendien strikt helder van toon. Als ik er één schoolvoorbeeld van mag uitlichten is dat – natuurlijk! – de bekende toegift van menige pianist (onder anderen Grigori Sokolov): Rameau's ‘Les Cyclopes', waarvan een nóg mooiere uitvoering mij gewoon ondenkbaar lijkt. En dan te bedenken dat het niet oorspronkelijk voor gitaar maar voor klavecimbel (uit zijn ‘Pièces de clavecin') is gecomponeerd… Ongelooflijk!