CD-recensie
© Aart van der Wal, november 2018
Rimsky & Co Originals Glière: Solemn Overture for the Twentieth Anniversary of the October Revolution Rimski-Korsakov: Concert voor trombone en militaire band - Variaties voor hobo en militaire band - Concert in Es voor klarinet en militaire band Prokofjev: Atletische Festivalmars - Mars op. 99 Stravinsky: Symphonies of Winds (1947) - Circuspolka Bortnianski: Kol Slavem Katsjatoerjan: Aan de Helden van de Patriottische Oorlog Sjostakovitsj: Mars van de Sovjetmilitie op. 139 Arrangeurs: Robert Grechesky, Marco Tamanini, Richard Franko Goldman, Mark Koninkx, Paul Yoder en William Berz Solisten van het Koninklijk Concertgebouworkest (Bart Claessens, trombone; Alexei Ogrintchouk, hobo; Olivier Patey, klarinet), Marinierskapel der Koninklijke Marine o.l.v. Majoor Arjan Tien |  |
Het viel me niet mee om het betoog in het boekje te volgen. De argumenten die de muziek, maar vooral de bewerkingen op deze nieuwe cd moeten ondersteunen worden er naar mijn gevoel met de haren bijgesleept. Zo zocht ik in de tekst naar het verband tussen de Russische hymne 'Kol Slaven' ('Ich bete an die Macht der Liebe') en de rol van onze vaderlandse marine, maar ik kon er niet uit wijs worden. Warrig allemaal, maar u moet het zelf maar lezen. Misschien komt u er wel uit. Ik vind het een ratjetoe (wel passend in deze militair getinte happening) van gebeurtenissen die niet of nauwelijks verband houden met waar het bij dit nieuwe album in feite (en gelukkig maar!) om gaat: een stortvloed van bewerkingen die getuigenis afleggen van de symbiose van 'klassiek' en 'harmonie'.
Gelukkig veel belangrijker is wat we te horen krijgen en dat is van begin tot eind pure klasse. De Marinierskapel der Koninklijke Marine (MarKap in de wandeling) is zo ongeveer het Koninklijk Concertgebouworkest van de harmonieorkesten in ons land. Militair of niet: dat betekent dus nogal wat. Het orkest speelt net zo makkelijk de Koning Voetbal mars als de meest complexe stukken voor harmonieorkest. Ditmaal aangevuld met topsolisten uit wat nog steeds ons Nationale Muzikale Boebeeld is, het Concertgebouworkest, levert dit een afwisselend spetterend, fonkelend, bruisend en majestueus musiceren op dat zijn weerga niet kent. De veelal felle klankkleuren, de scherp gestoken ritmische profilering en de opvallend geraffineerde variaties tussen soli (een goede vondst om daarvoor leden van het KCO uit te nodigen) en tutti zorgen voor de klankbetovering die alleen door een topensemble als dit kan worden gerealiseerd. Dan is er de schitterende opname die in niet geringe mate bijdraagt aan dit luxueuze klankfestijn. In dit genre is daarom onvoorwaardelijk sprake van een topproductie. Dat boekje neemt u dan maar op de koop toe. De wat vreemde titel van dit album dekt de lading overigens niet. Maar dat zal u ongetwijfeld al begrepen hebben.