CD-recensie
© Aart van der Wal, juli 2023 |
Onlangs besprak ik twee albums met daarin een belangrijke rol voor de Franse fluitiste Juliette Hurel: Poétiques d'Instant I en II (hier besproken). Voor menigeen zal zij geen onbekende naam zijn, want al sinds 1998 is zij eerste fluitiste bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Wat vooral treft is naast haar vlekkeloze (ademhalings)techniek het muzikanteske karakter van haar spel (ze bespeelt een handgemaakte, 18-karaats Pearl Maesta), wat haar ook internationaal als vooraanstaande musicienne doet gelden. Ze schittert op dit nieuwe album opnieuw, ditmaal niet in een typisch Frans maar in een Duits-Oostenrijks georiënteerd, romantisch getint programma dat een rijke verscheidenheid aan sfeerbeelden oplevert. Dat is niet alleen aan de drie componisten en aan Hurel te danken, maar ook aan nog twee illustere landgenoten: de pianiste Hélène Couvert en de celliste Emmanuelle Bertrand, eveneens bekende namen. Ik kan het kort houden: dit is een wonderschoon album (ook de fraaie opname telt uiteraard mee) dat ik zonder enige restrictie kan aanbevelen. De opnamedatum is een 'slip of the pen': de juiste datum is niet december 2023, maar december 2022. index |
|