CD-recensie
© Aart van der Wal, april 2020
Viola Solo - Christian Euler Reger: Suite in g, op. 131 nr. 1 - in D, op. 131 nr. 2 - in e, op. 131 nr. 3 Hindemith: Altvioolsonate Pochon: Passacaglia Stravinsky: Élégie Christian Euler (altviool) |
 |
Het was een uitstekend idee om de eenzame altviool, toch al niet een al te populair strijkinstrument, letterlijk gesproken alle denkbare ruimte te geven in de surround-modus. Natuurlijk, het had in stereo ook prima gekund, maar toch komt er in vijfkanaalsweergave een belangrijke dimensie bij: Christian Euler staat daardoor 'gewoon' in de huiskamer. De bronzen klank komt bovendien optimaal tot zijn recht.
Euler ontpopt zich in dit ronduit spectaculaire programma (waar hoor je het anders dan op cd?) als een meesterviolist. Niet zo verwonderlijk, want hij studeerde aan de fameuze Juillard School in New York bij Margaret Pardee en later bij Walter Trampler, Harvey Shapiro en Emanuel Vardi. Hij zal zijn muzikale opvoeding ongetwijfeld zo ongeveer met de paplepel ingegoten hebben gekregen, want zijn vader was de lyrische bariton Horst Euler, later als docent verbonden aan de conservatorium van Würzburg.
De hoofdmoot van dit recital beweegt zich rond de drie suites op. 131d Max Reger (1863-1916), afgewisseld door werk van Hindemith, Pochon en Stravinsky. Het heeft een afwisselend programma opgeleverd, mede dankzij Eulers uitgelezen vertolkingskunst. Van de zes uitgevoerde werken zijn er sowieso twee vrijwel nooit in de concertzaal te horen: de met rijk geschakeerd fluweel gevoerde Passacaglia van Alfred Pochon en de treurig stemmende lyriek van Stravinsky's Élégie.
Het in puur klankgoud excellerende spel van Euler is doordesemd van een ongrijpbare poëtisch getinte schoonheid, hij laat zijn fraaie instrument onbekommerd maar diep doorleefd rondzingen en brengt dankzij zijn volmaakte speltechniek en muzikaal inzicht al die fascinerende nuances aan die deze stukken een wel heel bijzonder aura verlenen. Waar de liefde voor een instrument toe kan leiden! De net zo pure schoonheid van de opname doet de rest. In het boekje wordt de naam van de pianostemmer vermeld. Waarom? Er komt geen piano aan te pas...