CD-recensie

© Aart van der Wal, juli 2020

Het lijkt een ratjetoe, dit programma en dat is het feitelijk ook, maar de samenstelling ervan mag desondanks best ingenieus worden genoemd. Al vind ik het altijd lastig als delen uit opera's e.d. worden geprogrammeerd, zowel in de studio als op het concertpodium. Immers, het betekent doorgaans een regelrechte aanslag op de dramatische context van het complete werk als zodanig, het concept zoals dat is bedacht en uitgewerkt door de componist en de librettist. Hoewel er in menig geval ook een positieve keerzijde te melden valt: veel grote dramatische werken van zwakke(re) signatuur betekenen toch een hele zit en dan zijn een paar welgekozen aria's en/of tussenspelen eruit een aantrekkelijk alternatief.

Wat dit album zo bijzonder maakt zijn die componisten die ik voor de eerste maal tegenkom en - uiteraard belangrijker - wier muziek een ronduit schitterende, menigmaal zelfs verbluffende indruk maakt. Daardoor staat het haaks op het 'probleem' dat we maar al te goed kennen: dat van al die componisten die het in deze dagen niet of nauwelijks tot enige bekendheid hebben gebracht (terwijl ze in hun tijd misschien wel beroemd of minstens bekend waren) kan vaak worden teruggevoerd naar een voor de hand liggende oorzaak: wat zij hebben geschreven is gewoon niet interessant genoeg, heeft de tand des tijds niet kunnen doorstaan. Wat los staat van de persoonlijke smaak zoals ieder individu die heeft.

Maar dit geraffineerd samengestelde programma (dat uiteraard met een ouverture begint, dit is opera tenslotte!) laat werkelijk geen wens onvervuld. Dat geldt dan zowel voor de inhoud als voor de uitvoering. Soliste, koor en orkest musiceren op topniveau, de afwisselend dramatische en lyrische verbeelding speelt voortdurend de hoofdrol en het expressieve karakter dat deze selectie kenmerkt wordt met een groot gevoel voor theater geëtaleerd. Ik sluit zelfs niet uit dat juist door deze uitmuntende uitvoeringen de muziek op sommige punten groter lijkt dan zij (misschien) van nature is geconcipieerd. Ze doet in ieder geval naar meer verlangen, al zou ik de partituren erbij moeten hebben om daarover iets meer te kunnen zeggen.

Maar ach, wat maakt het eigenlijk uit? Het glas is meer dan halfvol. We zijn getuige van een formidabel staaltje zang- en orkesttechniek die de muziek zoveel glans verleent dat het een kostelijke reis is geworden die ons door de schittering en charme van de Franse opera uit de achttiende eeuw voert. Hoe het toen geklonken heeft weten we uiteraard niet, maar dat hier wordt gemusiceerd op basis van de verworvenheden van de historiserende uitvoeringspraktijk is net zo evident als het superieure niveau waarop wordt gemusiceerd. En dat deze Hongaarse dirigent met zijn Hongaarse koor en orkest in dit Franse repertoire uitstekend de weg weet hoeft verder geen betoog. Net zo min als de onovertroffen vocalistiek van de Franse sopraan Chantal Santon Jeffery waarmee zij deze aria's tot bruisend leven wekt. Kortom, de artistieke synergie die daarvan het gevolg is maakt het beluisteren van dit album tot een wel heel bijzonder evenement.

index