![]() CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2018
|
Ook de Vlamingen weten al jaren bijzonder goed raad met het 'historiseren' van barokmuziek. Denk maar aan de Kuijken-familie, Jos van Immerseel en Philippe Herreweghe. En dat is dan nog maar het topje van de ijsberg. La Petite Bande, Het Kleine Bandje musici beijvert zich al jaren in de 'authentieke' uitvoeringspraktijk en nam (al) in 1996 een album op met dansante muziek uit de zeventiende en achttiende eeuw. Dansant, zult u denken? Wel degelijk, want het wemelt van de barokke dansen, waaronder de bekende chaconne, loure, gavotte, passepied, bourrée, sarabande, gigue en natuurlijk het menuet. Dat betekent in de praktijk dat de tempi daarmee zo ongeveer wel vastliggen (met de nadruk op ongeveer, want het was immers Mälzel die pas bijna aan het eind van Beethovens aardse bestaan met de metronoom op de proppen kwam). De namen van de componisten op deze cd mogen als (zeer) bekend worden verondersteld, en al helemaal bij de rechtgeaarde barokliefhebbers: Jean-Baptiste Lully (1632-1687), Marc-Antoine Charpentier (1636-1704), Jean-Féry Rebel (1666-1746), Michel-Richard de Lalande (1657-1726) en Jean-Philippe Rameau (1683-1764). Sigiswald Kuijken verstaat met zijn 'band' de kunst om deze barokke dansen het volle dansante pond te geven, maar er is ook de inmiddels 71-jarige tenor Howard Crook die in 1996 (hij was toen 49 en in de 'prime' van zijn vocalistiek) een aantal aria's meer dan welluidend van zich doet spreken. Zijn naam had daarom zeker een plekje op de cover verdiend. Maar het belangrijkste is toch wel dat het alles bijeengenomen een cd is om van te likkebaarden. Niet te missen eigenlijk, al is sprake van een heruitgave en is de opname ruim twee decennia geleden gemaakt. Het album verscheen al eerder, in 2000. Toen stond Crook pverigens wel op de cover... index |
|