CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2025
Rachmaninov: Pianoconcert nr. 3 in d, op. 30 Yunchan Lim (piano), Fort Worth Symphony Orchestra o.l.v. Marin Alsop |
Het pianospel van de Zuid-Koreaan Yunchan Lim (Siheung, 2004) wordt allerwegen zo ongeveer de hemel ingeprezen, wat alles te maken heeft met zijn technisch meesterschap, de verfijnde lyriek en de monumentale grandeur die van zijn vertolkingen uitgaat. Lim kan bovendien glashelder fraseren en fluweelzacht de toetsen beroeren (waarbij de kern behouden blijft). Daaraan kan worden toegevoegd zijn grote ritmische souplesse, het vloeidende en volkomen natuurlijke rubato, maar ook - als het erop aankomt - messcherpe articulatie. Kortom, we hebben inderdaad te maken met een meesterpianist die bovendien bereid is om in zijn vertolkingen op avontuur te gaan, hetgeen menig verrassend effect oplevert maar soms ook op kritiek stuit. Het zijn al met al zeker van die eigenschappen die de muziek van onder meer Chopin (hier besproken) en Rachmaninov als een handschoen passen.
Zo ook in de zomer van 2022, toen Lim in het Texaanse Forth Worth het Van Cliburn Concours op zijn naam bracht. Terecht volgens vrijwel iedereen die erbij was, met een laaiend enthousiast publiek en critici die eveneens in de ban waren geraakt van Lims podiumprestatie, en dan met name in Rachmaninovs Derde pianoconcert en Liszts Transcendentale Études. Lim behoort tot de beperkte schare musici die een muzikaal panorama weten voor te toveren dat uitblinkt in positieve energie, pure levenskracht en muzikanteske warmte. De schier onvermijdelijke missers, slordigheden en groezeligheden zijn hem dan ook graag vergeven; en zeker onder de druk van de omstandigheden.
De opname van de live-uitvoering van 'Rach 3' werd onlangs door Decca uitgebracht en bevestigt dat al die lovende kritieken in niet alleen de lokale media absoluut terecht waren. Wat overigens ook gold voor het orkestaandeel dat in handen was van het plaatselijk symfonieorkest onder leiding van de ook met dit repertoire zozeer vertrouwde Marin Alsop. Alle stukjes van deze gecompliceerde legpuzzel - en dat hoef je je als luisteraar niet eens goed te realiseren - vallen volmaakt op hun plaats, van het ingetogen, volksliedachtige begin tot aan het slot van de zinderende finale.
Voor de aardigheid ging ik terug naar nog zo'n legendarische uitvoering, op 30 mei1958 in Carnegie Hall, met als solist Van Cliburn en met als dirigent Kirill Kondrashin. Ook daarin is de spanning te snijden, al staat het orkest (RCA Symphony) bepaald niet op hetzelfde niveau als dat van Fort Worth (de strijkers mét mondkapjes).
De kartonnen cover van de cd toont de afbeelding van een typische Decca lp-hoes van zo'n halve eeuw terug. Menigeen zal die nog in zijn platenkast hebben staan!
De speelduur van deze cd bedraagt slechts 43 minuten (inclusief een deel van het slotapplaus en gejoel van het uitzinnige publiek). Toegegeven, voor Liszts Transcendentale Études (Lim speelde ze tijdens de halve finale in grootse stijl) was niet voldoende ruimte geweest, maar waarom dan geen cd, desnoods als 'bonus', toegevoegd? Het was het dubbel en dwars waard geweest! Maar gelukkig kunt u de uitvoering (beeld en geluid) wel op YouTube terugvinden (klik hier).