CD-recensie
© Aart van der Wal, december 2015
Quicksilver - Five New Pieces for TubaHouben: Legend of a Big Friendly Giant for Tuba & Fanfare Band [1] Dijkhuizen: Toccate voor eufonium & tuba [2] Lovatt-Cooper: Quicksilver for Tuba & Brass Band [3] Waespi: Sonar, Tuba Concerto for Tuba & Symphonic Winds [4] Meutgeert: Bluesy Elephants Songs for Tuba & Big Band {5] PERRY HOOGENDIJK (tuba) Low Brass Promotions • 58' • Opname: MCO, Studio 5 [1-4]; 'Excelsior', Boskoop |  |
De cd draagt de titel 'Quicksilver'. Of in het Latijn: Argentum vivum. De Nederlandse term die er het beste bij past is 'uiterst beweeglijk'. Ik neem aan dat de protagonist in dit gezelschap, Perry Hoogendijk, de titel heeft bedacht en dat hij daarbij mogelijk valse bescheidenheid onverschrokken opzij heeft gezet, en terecht, want de vlag dekt de lading volkomen: muziek die klinkt als kwikzilver, instrumenten die klinken als kwikzilver (dankzij de kwalitatief hoogstaande opname!) Het is toch vooral een huzarenstukje geworden van de eerste tubaïst van het Koninklijk Concertgebouworkest. Maar vlak ook Arjen Bos op eufonium niet uit. En nu ik toch aan het complimenteren ben: de bands spelen de spreekwoordelijke sterren van de hemel, van de Koninklijke Fanfare 'Kempenbloei' uit het Belgische Achel tot de Brass Band Soli Brass uit Leeuwarden. Er zijn nog enige illustere namen te vermelden: dirigent Ivan Meylemans (hij ontwikkelde zich van een uitstekende trombonist [hij was eerste trombonist bij het KCO van 1994 tot 2007], slagwerker en pianist tot een niet minder uitstekende dirigent), Frans-Aert Burghgraef (hij won de Nederlandse kampioenschappen Brass Band), opnameleider Gert Buitenhuis (zijn naam als klarinettist en later dirigent was eens lang geleden verbonden aan de Marinierskapel [ik heb hier een stapel cd's van 'zijn' Kapel van begin jaren negentig, een ware glorietijd], en volgens degenen die het weten kunnen een van de best 'horende' dirigenten: in een kakofonie van geluid haalde hij er uitgerekend die instrumentalist uit die een fis in plaats van een f blies.), majoor Arnold Span met zijn JWF, Koos Mark van de gelijknamige big band, opnametechnicus Jaap de Jong (met zijn 'spullen' kwam deze schitterende opname tot stand) en last but not least Freek Sluijs, fagottist van het Radio Filharmonisch Orkest, maar daarnaast ook een veelgevraagde 'editor'. We hebben het, alles bijeen genomen, op dit gebied dus over het ware neusje van de zalm.
Schrijven voor 'koper', schrijven voor een fanfareorkest, symfonische muziek voor blazers, voor brass band, het zijn aparte disciplines in het componeren. Het gaat om het juiste effect, maar ook om affect, doorzicht in dergelijke complexe partituren, goed weten hoe te instrumenteren en hoe het geheel samen te brengen tot een bijzonder klankpalet. Dat is een ware kunst op zich, die bij Kevin Houben (1977), Paul Lovatt-Cooper (1974), Oliver Waespi (1971) en Henk Meutgeert (1947) in uitstekende handen is. Niet minder indrukwekkend pakte Jaap Dijkhuizen (1975) uit met zijn Toccata voor eufonium en tuba. Dit zijn vijf componisten (waarvan er vier generatiegenoten zijn) die weten hoe ze voor geraffineerde contrasten moeten zorgen, die de speltechnische mogelijkheden van de instrumenten op hun duimpje kennen en - misschien nog belangrijker - pakkende melodieën en harmonieën kunnen neerpennen. Het wemelt van de solistische verrassingen, terwijl de tutti werkelijk klinken als een klok. Niet volgens de 'klassieke' patronen, maar wel boeiend van begin tot eind. Met het pistool op de borst geef ik 'Sonar' van Oliver Waespi een vette 9 op een schaal van 1 tot 10. Hoewel, smaken verschillen...altijd... Het boekje is uitstekend verzorgd, maar het formaat is wat onhandig (wat van de afbeelding overigens niet valt af te lezen).