CD-recensie
© Aart van der Wal, maart 2021
Le Plaintif - Doleful Music Klik hier voor het programma Cordevento: Erik Bosgraaf (blokfluiten), recorders Brilliant Classics 95694 • 77' • |
<iframe De albumtitel, Le plaintif, laat zich in dit geval beste vertalen in De klager (niet De eiser, met daarvan als meest bekende variant in het Engels plaintiff). Klagen, klaagzang, lament, droefheid, ze passen alle in hetzelfde rijtje. Er is muziek in overvloed uit alle windstreken en van alle tijden die ervan getuigt. Dus ook in Frankrijk, waar het genre in de achttiende eeuw zelfs behoorlijk populair was. Terecht wordt in het boekje de bekende libertijnse filosoof Bernard (le Bovier) de Fontenelle (1657-1757) aangehaald die in een van zijn vele geschriften zijn verbazing, zo niet zijn ontsteltenis erover uitsprak dat het toch wel een merkwaardig verschijnsel was: dat tranen plengen een zekere mate van genot met zich meebracht, dat ‘huilen zelfs prettig kon aanvoelen'. En hij kon het weten, want hij heeft een aanzienlijk aantal tragédies op zijn naam staan. En hij was de auteur van het morbide Dialogues de Morts, een boek gevuld met fictieve tweegesprekken tussen beroemde doden, onder meer uit de Oudheid.
De blokfluitist Erik Bosgraaf is in die schier eindeloze verzameling droefgeestige instrumentale klaagzangen gaan graven en heeft het ene na het andere juweeltje boven water gehaald. Dit album getuigt ervan, als is niet ieder miniatuur een waar meesterwerk of droefgeestig van aard: Louis-Antoine Dornel componeerde nogal routineus en de menuetten, allemandes en gigues brengt gelukkig meer leven in de brouwerij.
Wat voorts enigszins tegenvalt is nogal monolitisch karakter van het geheel: klankkleurdifferentiatie en dichterlijk raffinement is zeker niet het fort van deze vertolkingen, waarin vooral de koele klank van de blokfluit (en Bosgraaf heeft er meerdere paraat) een belangrijk aandeel heeft. Dit album zou zeker hebben gewonnen bij een meer geraffineerde klankdifferentiatie, met daarbij tevens meer aandacht voor de ornamentatie. In mijn oren is het een wat saaie bedoening geworden, wat uiteraard deels ook met de muziek te maken heeft: zoals gezegd zijn het niet allemaal meesterwerken en ligt de routine voor de hand. Dirk Fischer zorgde voor een natuurgetrouwe opname, dat dan weer wel.