CD-recensie
© Aart van der Wal, september 2017
|
Zuid-Amerikaanse klanken uit het muzikale vocabulaire van twee Nederlandse musici. Kan dat eigenlijk wel? Ik herinner me 'Tango!' met uitsluitend muziek van Piazzolla, door het Van Keulen Ensemble (Isabelle van Keulen, viool; Christian Gerber, bandonéon; Ulrike Payer, piano en Rüdiger Ludwig, contrabas). De recensie van collega Maarten Brandt vindt u hier. Het kan dus wel degelijk, zoals ook blijkt uit deze nieuwe cd van het duo Pauline Oostenrijk en Enno Voorhorst. De hoboïste noch de gitarist behoeft een introductie, want over hen is op deze site al meerdere malen de loftrompet gestoken. Technische kwalificaties in overvloed, muzikaliteit boven iedere kritiek verheven. Is de hobo een typisch 'liefdesinstrument'? De oboe d'amore (een geliefd instrument bij Bach) zeker wel. Het woord zegt het al. En zeker zoals hier bespeeld door Pauline Oostenrijk. Sentimentele liefdesliederen in een bepaald niet alledaagse samenstelling en voor een combinatie waarvoor nauwelijks originele composities zijn verschenen. Enno Voorhorst heeft ze deels bewerkt en hij deed dat niet alleen met groot vakmanschap, maar ook met de duidelijk hoorbare liefde voor beide instrumenten. Expressieve lyriek en warmbloedige passie zijn de kernbegrippen die dit recital zoveel kleur meegeven. En passant wordt een uitgebreide muzikale reis vol romantiek en ritmiek ondernomen die ons door heel Zuid-Amerika, van Argentinië tot zelfs in Costa Rica voert. Tom Peeters heeft het net zo warm vastgelegd in de Koepelkerk in Renswoude midden in de Hollandse winter. Aan het spel en de opname is dit in ieder geval niet te merken! index |
|