CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2024 |
Ik draag ze al heel lang op het muzikale hart: deze beide Portugese musici, de violist Bruno Monteiro en de pianist João Paulo Santos. Omdat ze zich zo gemakkelijk en idiomatisch door het meest uiteenlopende repertoire bewegen, land- en culturele grenzen er voor hen schijnbaar niet toe doen en ze daardoor steeds weer een uitgelezen caleidoscopisch beeld weten te scheppen dat verrassing en ontroering opwekt. De toonvorming van Monteiro is zowel gloedvol als rijk geschakeerd, de stemvoering strikt helder, het vioolspel gepassioneerd en lyrisch, de vertolkingskunst vervuld van evocatie en intuïtie. Santos toont zich Monteiro's ideale partner dankzij het niet minder veelkleurige, inlevende spel dat ruimte laat voor zowel de eigen fantasie als die van de violist. Het interpretatieve en technische raffinement in dit samenspel staat kortom borg voor het grote artistieke cachet dat eruit spreekt. Ook dit album bewijst opnieuw het muzikaal-kameleontische karakter van hun musiceren, of het nu Elgar, Debussy, Barbosa, Moody of Ravel betreft: iedere componist, ieder werk krijgt op zeldzame wijze zijn volstrekt individuele klank- en belevingswereld toegemeten. In het cd-boekje komt uiteraard ook mijn goede vriend, de Britse componist, musicoloog, theoloog en priester Ivan Moody (van hem klinkt Ascent, tevens een 'world premiere recording') ter sprake. Moody overleed elf dagen na de de voltooiing van deze opnamen, op 18 januari 2024, 59 jaar oud. U kunt hier een in memoriam over hem lezen. Maar terug naar dit album, dat niet alleen een buitengewoon fraai beeld schetst van de beide musici, maar ook van deze vijf werken. Waar de prachtige opname eveneens aan bijdraagt. index |
|