CD-recensie

© Aart van der Wal, april 2020

Het was een goede gedachte om een album samen te stellen met pianowerken van de zes componisten die samen de bekende 'Groupe des Six' vormden, met daaraan toegevoegd 'Parade' van Erik Satie.

	Erik Satie (Ramon Casas)

De 'Groupe', bestaande uit Darius Milhaud, Louis Durey, Arthur Honegger, Germaine Tailleferre, Francis Poulenc en Georges Auric, zette zich in het Parijs van rond de jaren twintig sterk af tegen de gevestigde muzikale orde. Daarvoor was in hun ogen en oren echt geen plaats meer, wel voor de muziek uit musical, circus en jazz. En van Erik Satie konden de jonge honden geen genoeg krijgen. Wagner en Debussy daarentegen werden bijna in de ban gedaan.

Dat op dit album plaats werd ingeruimd voor Saties 'Parade' (1917) is dus niet meer dan logisch: het was immers uitgerekend dit werk dat als 'ballet réaliste' in het ontwerp van Jean Cocteau onder het nieuwe gesternte furore maakte. Apollinaire schreef in het programmaboekje zelfs dat door dit ballet de 'nieuwe geest' waaide. Geen wonder dus dat evenals eerder met Stravinsky's 'Le sacre du printemps', de première uit liep op een regelrecht schandaal, zij het dat het minder turbulent verliep dan toen in 1913.

Ik denk niet dat deze miniaturen (want dat zij het) in betere handen zijn dan bij dit pianoduo. Niet alleen is dit spel doortrokken van het Franse esprit, maar ook in technisch opzicht vormen Pascal en Ami Rogé (zij zijn tevens levenspartners) een ideaal duo dat al jaren ervaring achter zich heeft. De opname werd gemaakt in het Zwitserse Le Chaux-de-Fonds, waarschijnlijk in dat benauwde bioscoopzaaltje waren Philips in de jaren zestig en zeventig menige opname maakte.

index