CD-recensie

 

© Aart van der Wal, december 2022

B.ACH

Bach/McCall: Partita in a, BWV 1013 - Sonate in C, BWV 1033 - in C, BWV 1005 - in A, BWV 1032

Bach/Frick: Et Expecto

McCall: To Bach - Zifix! - Ach

Kersten McCall, Mariya Semotyuk (fluit), Julie Moulin, Maria Cristina González (altfluit), Olga Matieva (klavecimbel), Tjeerd Top (viool), Benedikt Enzler (cello)
TRPTK TTK 0096 • 59' • (sacd)
Opname: mei & juni 2022, Waalse Kerk, Amterdam

 

De Duitse fluitist Kersten McCall, zoon van de componist Brent McCall, moet al vroeg kennis hebben gemaakt met eigentijdse muziek, want hij werd 1973 geboren in wat zo ongeveer wordt beschouwd als het Mekka van het eigentijdse componeren: Donaueschingen (daar waar de Donau ontspringt), waar jaarlijks in oktober, tijdens de MusikTage, de nieuwste orkestmuziek voor het eerst (en helaas vaak voor het laatst) aan het publiek wordt voorgesteld.

McCall studeerde eerst fluit bij Felix Renggli aan het conservatorium in Bazel en daarna in Karlsruhe bij Aurèle Nicolet en Renate Greiss. Zoals zoveel topmusici heeft ook hij inmiddels een volle prijzenkast. Sinds november 2005 is hij als solofluitist aan het Concertgebouworkest verbonden. Hij doceert aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.

This is not Bach. Zo begint zijn toelichting in het cd-boekje. 'Zo erg is het niet', zou ik eraan willen toevoegen... Wel zijn er door hem gemaakte bewerkingen van een aantal Bach-werken, aangevuld met een aantal zelf gecomponeerde stukken. Et Expecto is een 'herbewerking' van Paul Frick. De albumtitel laat al relativeren: B.ACH. Met wat mij betreft de nadruk op ACH. U mag er gerust bij denken: 'ach, het zou wat...'

Zifix! is een afkorting voor - ik probeer het niet uit te spreken - 'Kreizkruzifixhimmelherrgottsakaramentmileckstamarsch!'. McCall zweert erbij dat dit in Beieren héél gebruikelijk is (ik weet het zo net nog niet, ik ben het in ieder geval, in tegenstelling tot Leberkäse, daar nooit tegengekomen .), maar wat je daar niet terugvindt zijn de vier fluiten die een welgemoede poging doen om zich het 'Cruxificus' uit Bachs Hohe Messe te 'herinneren', daarbij behoorlijk in de weg gezeten door het klavecimbel dat, overigens zonder succes, een stevige poging doet om alsnog tot de fluitgroep te worden toegelaten, mee te mogen spelen. De klaveciniste (Olga Matieva) geeft het uiteindelijk toch maar op, tegen zoveel weerstand is zij niet bestand, om boos het podium te verlaten, daarbij Charles Ives' The Unanswered Question - zij het uiteraard in een geheel andere setting - suggererend. Zo zijn er meer muzikale 'grapjes' te registreren.

De Partita en de drie Sonates van Bach (u hoort ze overigens evenmin 'onvervalst') laten pas goed horen wat een groot instrumentalist McCall is. Daartoe behoort ook diens ongehoorde ademtechniek die hij hier ten beste geeft (en dan met name in de 'ademloze' Allemande en Corrente in de Partita). Maar niet alleen technisch doet deze musicus, die ook zeer bedreven is in het domein van de kamermuziek, van zich spreken: hij vertolkt deze barokmuziek werkelijk alsof zij vandaag is gecomponeerd, uitermate zelfverzekerd, met veel gusto en esprit. Samen met de overige zes voortreffelijke musici (voor McCall zo te horen het best denkbare gezelschap in deze stukken) zorgt hij voor een waar klankfeest dat door Brendon Heinst in de Waalse Kerk in Amsterdam meer dan voortreffelijk is vastgelegd.

_________________
Kersten McCall is ook de horen in twee fluitkwartetten van François Devienne, hier door Siebe Riedstra besproken.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links