CD-recensie

© Aart van der Wal, februari 2023

Het door artistiek leider Dick van Gasteren in 2012 opgerichte Ciconia Consort / The Hague String Ochestra met dit fraaie album discografisch opnieuw van zich 'spreken', met zowel uitstekende vertolkingen van Slavisch repertoire als de uitstekend toelichting van de hand van Van Gasteren zelf.

Op onze site heb ik al meerdere uitgaven van dit ensemble besproken en mijn oordeel daarbij was zonder uitzondering positief. Het grote enthousiasme en het aanstekelijke spelplezier dat Ciconia ook in dit met zorg gekozen programma aan de dag legt kan geen enkele liefhebber onberoerd laten.

Misschien goed op nog eens te vermelden dat - anders dan bijvoorbeeld Amsterdam Sinfonietta - het ensemble niet alleen over strijkers beschikt, maar al naar gelang het gekozen repertoire ook andere instrumenten inzet, zoals houtblazers en piano.

Dick van Gasteren is tevens als gastdirigent verbonden aan het bekende, in Venezuela gevestigde Orquestra Simón Bolivar. U weet wel, eens het orkest van niemand minder dan Gustavo Dudamel, die het plaatselijk succes van zijn dirigeetalent al vrij spoedig wist te verbinden met zeer succesvolle optredens in Europa en later in Noord-Amerika, waar hij veel furore maakte en op het label van Deutsche Grammophon inmiddels een groot aantal opnamen op zijn naam heeft staan.

Van Gasteren is tevens de auteur van Over jeugdorkesten en de didactiek van het dirigeren (Walburg Pers, 2010) en het hier door mij besproken La Musica Notturna delle Strade di Madrid van Luigi Boccherini (Prominent, 2022). Momenteel geeft de auteur over dit laatste onderwerp in den lande druk bezochte lezingen.

Dit nieuwe album biedt een zeer aantrekkelijke mix van bekendde en (vrij) onbekende stukken. Opnieuw treft het stilistisch bijzonder goed verzorgdet spel, naast de overtuigende muzikale uitwerking van een van basisprincipes van dit ensemble: de muziekkeuze aan de hand van een bepaald thema. Project en thema: ze gaan hand in hand, vaak ook in samenhang met andere artistieke disciplines zoals theater, literatuur, wetenschap of anders wel het sociaal-maatschappelijke 'Umfeld'. Niet alleen voor deze jonge musici lijkt mij dit dat een belangrijke motiverende factor, maar ook het publiek kan er door worden aangetrokken. Zonder dat het hoeft uit te monden in 'muziek met een boodschap', want 'boodschappen' krijgen we in dit land al genoeg toebedeeld; en meestal ook nog ongevraagd.

In de historie van dit ensemble vinden we ook een aantal heuse wereldpremières, waaronder Willem Mengelbergs die van Sinfonietta voor strijkorkest en Willem van Otterloo's Prelude, Dans en Epiloog voor strijkorkest en klarinet.

Dat de speltechnische kwaliteiten van Ciconia ook door bekende musici op juiste waarde worden geschat blijkt wel uit de vele gezamenlijke optredens, met onder anderen de harpiste Lavinia Meijer, de violiste Isabelle van Keulen, de pianist Paolo Giacometti en de cellist Pieter Wispelwey, maar ook met auteurs als Pieter Waterdrinker, Maarten van Rossem en Willem Otterspeer. Misschien is het een idee om eens Jan Brokken uit te nodigen en rond zijn optreden dan een passend programma te bouwen ('Baltische zielen'? - hier besproken) Of anders Michiel Krielaars, die De klank van de heilstaat het licht deed zien - hier besproken. Zomaar wat ideeën die wellicht op de een of andere manier levensvatbaar zouden kunnen zijn.

Vooralsnog moeten we het doen - en dat is bepaald geen straf - met dit uitgelezen Slavisch getinte programma in - ik memoreer het nog maar eens - uitstekende uitvoeringen en bovendien gevat in een fraaie opnametechnische omlijsting, gemaakt door Peter Arts van Arts Music Recording.

index