CD-recensie
© Aart van der Wal, oktober 2022
Van Gogh in me Klik hier voor het inhoudsoverzicht Nederlands Kamerkoor o.l.v. Peter Dijkstra |
Schilderkunst en muziek, twee kunstuitingen die - het ligt voor de hand - nogal sterke raakvlakken met elkaar hebben. We kennen allemaal Moesorgski's Schilderijen van een tentoonstelling en misschien zien we ook wel verbanden tussen het strakke, sobere werk van de latere Mondriaan en dat van Webern (klik hier). Louis Andriessen schreef opera Writing to Vermeer (met daarin door Michel van der Aa gecomponeerde elektronische klanktableaus), terwijl Arnold Schönberg zijn kwaliteiten als portretschilder bewees door onder meer zijn collega Alban Berg te portretteren.
Schilders die componisten inspireerden: ze waren er en ze zullen er ook in de toekomst ongetwijfeld zijn. Vincent van Gogh, een naam op vrijwel ieders lippen (de hausse aan tentoonstellingen, publicaties en zelfs nieuwe ontdekkingen houdt maar niet op) bleek een belangrijke inspiratiebron voor Jan van Vlijmen (de opera Un malheureux vêtu de noir ) en Henri Dutilleux (Timbres, espace, mouvement ou la nuit étoilée). Natascha Veldhorst schreef over schilder en muziek een boeiende verhandeling (klik hier).
Van Gogh and me - A musical journey through the times of Van Gogh and Klimt is de titel van dit album gevuld met koorminiaturen, zowel in origineel als in bewerking, waar de klankschoonheid bij wijze van spreken vanaf druipt, vormgegeven in - om in stijl te blijven - overwegend uiterst fijnzinnige maar tegelijkertijd uitdrukkingskrachtige penseelstreken. Dit is buitengewoon lastig repertoire, zowel in vocaal-technisch opzicht als wat betreft de vele stemmingsbeelden die elkaar afwisselen. Zonder kleurrijke verbeelding kom je dan niet ver, maar dat is het Nederlands Kamerkoor onder zijn chef-dirigent Peter Dijksta wel toevertrouwd, in deze rond het fin-de-siècle gegroepeerde stukken.
Wat de cd uiteraard niet kan laten zien is de ongetwijfeld spectaculaire muziektheatershow waarmee het ensemble vanaf 13 november door ons land trekt, met daarin centraal zowel de koorstukken op deze cd als de schilderkunst van Van Gogh en Klimt (die op zijn beurt door het werk van Van Gogh werd geïnspireerd). Het idee erachter: kleur die klank, klank die kleur wordt. Aleksandr Skrjabin zou er ongetwijfeld van hebben gelikkebaard.
De arrangementen vind ik niet over de gehele linie geslaagd, maar over smaak valt nu eenmaal zelden te twisten. 'Tonmeister' Sebastian Stein heeft voor een zowel homogeen als gedifferentieerd klankbeeld gezorgd.