CD-recensie
© Aart van der Wal, augustus 2022 |
De oudste componist op dit album is Kurt Schwertsik (1935), de jongste Matan Porat en Raphaël Merlin (1982). De bekendste onder het gezelschap zijn Esa-Pekka Salonen (1958), Erkki-Sven Tüür (1959) en Olli Mustonen (1967), al heeft de laatste meer als pianist dan als componist carrière gemaakt. Dat het qua programma zowel qua stijl als instrumentale bezetting nogal een allegaartje is geworden hangt samen met het idee erachter: een compositorische groet (hommage mag ook) aan 40 jaar Lockenhaus Kammermusikfest, het festival genoemd naar het gelijknamige idyllisch gelegen plaatsje in het Oostenrijkse Burgenland, gelukkig nog steeds een ware oase van rust, waar Gidon Kremer in 1981 deze ontmoetingsplek voor muzikaal gelijkgestemde zielen in het leven riep en er al decennialang de scepter over heeft gezwaaid, een dankbare taak die door de Duitse cellist Nicolas Alstaedt van hem werd overgenomen.
Het werd niet een voor de hand liggend herdenkingsboek of aan Kremer gewijd liber amicorum, maar een in eigentijdse muziek gevatte groet aan zowel het festival als aan Kremer; en daarmee - ik citeer de woorden van Nicolas Alstaedt in het cd-boekje - een 'klein testament en daarmee misschien wel het eerlijkste antwoord op de vraag wat Lockenhaus eigenlijk is. Het is de muziek zelf die op eigen vleugels naar ons toe komt, zoals Eberhard Feltz het zo treffend beschrijft.' Het is onvermijdelijk dat het gelegenheidsstukken zijn geworden, in vorm en in structuur (je zou zelfs kunnen zeggen: vorm volgt functie, al wil ik daaraan zeker geen waardeoordeel verbinden). Her merendeel werd in in 2021 voltooid, met uitzondering van Atlas Concerto (2019) van Helena Winkelman (1974) en See: Sea & Seeds. Si! (2016) van Raphaël Merlin. Het voordeel van deze compilatie is evenwel dat wie is geïnteresseerd in hedendaags repertoire dankzij deze cd kan kennismaken met uiteenlopende stijlen (waarmee ik niet beweer dat daarmee alles is gezegd) waarvan ik compositorische aspecten graag overlaat aan de luisteraar. In het boekje kunt er bovendien het een en ander over lezen. Ik beperk me daarom tot de vaststelling dat alle uitvoeringen als om door een ringetje te halen zijn en dat ook de opname niets te wensen overlaat. Een betere presentatie lijkt me wat dit betreft niet denkbaar.
index |
|