CD-recensie

© Aart van der Wal, november 2018

Ditmaal voor de verandering nu eens niet het 'Carnaval der Dieren' van Camille Saint-Saëns, maar 'Het Bal van de dieren', de titel waaronder een kostelijke verzameling aan dieren gewijde 'mélodies' verscholen gaat. Wie deze kleinoden met weinig verbeeldingsvolle ernst te lijf gaat, mist meer dan de pointe; en daarmee ook de luisteraars. Nee, ze vragen een zekere mate van interpretatieve lichtheid, van tongue-in-cheek, enigszins spottend, ironisch ook, maar niet vervallend in het soort kinderlijkheid dat alleen aan volwassenen is voorbehouden en al snel begint te irriteren. Zo zijn deze liederen trouwens ook niet gecomponeerd. En kinderlijk eenvoudig zijn ze allerminst. Bovendien, diepe ernst of brisante passie is vaak gemakkelijker over het voetlicht te brengen dan een lichte toets. Maar als we het dan daarover hebben: het is zeker geen gebrek aan compositorische zwaartekracht en al evenmin betreft het uitsluitend goed geluimde teksten betreft die alleen maar zorgeloze muziek opleveren. Er valt ook verwondering over de wereld te registreren (Le Dromadaire), soms ook bitterheid (Le Dauphin), of tergende onzekerheid (La Sauterelle). En is de Dood de karper misschien vergeten? Hij leeft al zo lang! (La Carpe). En natuurlijk ontbreekt Rossini's fameuze Duetto buffo di due gatti ofwel het Kattenduet (met de sopraan in een dubbelrol) niet. Deze 33 liederen vormen evenzovele stemmingsbeelden en metaforen (van de belevingswereld van het dier naar die van de mens kan het soms slechts een kleine stap zijn!).De Belgische sopraan Sophie Karthäuser en de Amerikaanse pianist Eugene Asti blijken de ideale vertolkers van dit repertoire: ze laten deze 'mélodies' niet alleen fraai opbloeien, maar rekenen daardoor tevens af met het idee dat het hier om 'dierlijke' niemandalletjes zou gaan. Het boekje vouwt open als een harmonica en toont de kostelijk getekende dierenfiguren die in deze liederen een bijzondere rol vervullen.

index