CD-recensie

© Aart van der Wal, januari 2021

Ik herinnerde me de Russische gitariste Irina Kulikova (ze werd op 30 april 1982 geboren in Tsjeljabinsk) van een aantal Naxos-opnamen die ik op o.a. Spotify beluisterde, maar dat is al een aanzienlijke tijd geleden. Wat me toen al opviel wordt door dit nieuwe album bevestigd: haar muzikale talent. Ik heb haar eerdere cd's nooit besproken, wat achteraf bezien misschien als een omissie wordt beschouwd, maar wel met de – positieve? – kanttekening dat we nu eenmaal niet alles kunnen bespreken. Terwijl, de eerlijkheid gebiedt het te zeggen, keuzes altijd arbitrair zijn. Maar een site die de medewerkers niet kan betalen omdat er geen reclame-inkomsten zijn moet nu eenmaal roeien met de riemen die er zijn. En dan voelen we ons nog spekkoper, want we bespreken toch relatief veel.

Er is binnen de bestaande beperkingen van het klassieke gitaarrepertoire zeker iets voor te zeggen om bepaalde genres (piano, lied) voor gitaar solo of voor specifieke instrumentale combinaties. En temeer omdat bijvoorbeeld de piano (of klavecimbel) en de gitaar (wat trouwens eveneens voor de harp geldt) elkaar niet ‘bijten'; mits het arrangement of de transcriptie van goede smaak getuigt. Uit nood geboren, maar van die nood kan dus wel degelijk een deugd worden gemaak. Een cd vol luistermuziek in de beste betekenis van het woord dankzij deze verbeeldingsvolle vertolkingen. Niet alleen door Irina Kulikova maar ook met als speciale gast haar landgenoot en vriend vanaf haar jeugdjaren, de cellist Felix Volozhanin. En ja, ze heeft gewoon gelijk: It's about the touch!

index