CD-recensie
© Aart van der Wal, januari 2016
Kaleidoscope of LoveLiederen van Hughes, Dowland, Gurney, Dunhill, Vaughan Williams, Finzi, Campion, Warlock, Britten, Quilter Kaspar Kröner (countertenor), Stewart Emerson (piano), Arjen Verhage (luit) 7 Mountain Records 7MNTN-004 • 64' • Opname: augustus 2015, Westvest-kerk, Schiedam |  |
De titel van deze cd: een caleidoscoop van liefde. Wat zegt Van Dale over caleidoscoop? "Kijker die eenvoudige daarin gelegde voorwerpjes veelvoudig weerspiegelt en zo regelmatige, bij de geringste beweging telkens afwisselende figuren vertoont." De jonge Duitse countertenor Kaspar Kröner (hij woont inmiddels acht jaar in ons land, zijn bio en vcrdere gegevens vindt op de hierboven vermelde site) is de 'kijker', de twintig liederen zijn de 'voorwerpjes' die hij veelvoudig laat weerspiegelen.
Op deze cd met Engelse liederen uit de zestiende én twintigste eeuw draait het om de liefde. Kröner: "Liefde kent vele kleuren en laat zich niet in hokjes stoppen", Dat geldt ook voor muziek. Zo geloof ik er niet in dat een dramatische sopraan vooral Wagner zou moeten zingen en een countertenor alleen Bach en Händel. Ik voel mij verbonden met de prachtige muziek van zowel renaissancemeester John Dowland als zijn latere zielsverwant Benjamin Britten. Mijn liefde voor de liederen van deze componisten en hun tijdgenoten overbrugt een afstand van vier eeuwen en vormt de drijfveer voor deze cd.
De kleine, intieme liederen vertellen het verhaal van de liefde. Ik wil haar in al haar kleuren en vormen laten zien. De liederen met luit, waaronder Flow my tears van John Dowland, behoren tot mijn vaste repertoire. Dat geldt zeker niet voor de romantische stukken uit de twintigste eeuw die ik zing met pianobegeleiding. De teksten vormen de verbinding en zijn veelal gebaseerd op dezelfde poëzie. Down by the Salley Gardens bijvoorbeeld, een gedicht van William Butler Yeats, is op muziek gezet door veel componisten. Ik heb voor de werken van Herbert Hughes, Ivor Gurney en Benjamin Britten gekozen." Aldus Kaspar Kröner.
We horen een zanger die nuanceert, tekst en muziek in volmaakt evenwicht brengt en ons een fascinerende blik gunt op de Engelse liedkunst. Er worden qua repertoirekeuze inderdaad grote stappen gezet, van John Dowland naar Ralph Vaughan Williams, van Thomas Dunhill naar Peter Warlock, Thomas Campion naar Roger Quilter. Wat al deze liederen evenwel samenbindt zijn de 'stories of love', met als extra aantrekkelijk element de rijk gevarieerde klankkleuren van niet alleen de piano (Steinway D), maar ook de luit (achtsnarig, a=392 Hz), al naar gelang het tijdsbeeld van het desbetreffende lied. De luit lijkt een wel heel gelukkige keuze: het relatief grote instrument heeft in het basregister een welluidende, transparante sonoriteit die fraai contrasteert met de hoge stem van de countertenor. De grote Steinway is uitstekend op zijn plaats voor de liederen met zowel sterk emotionele als dynamische kenmerken. De afwisseling die hierdoor wordt bereikt is zeker kenmerkend voor dit over de gehele linie zeer geslaagde recital dat bovendien fraai werd vastgelegd.