CD-recensie

 

© Aart van der Wal, september 2021

Silent Dreams - Harriet Krijgh

Klik hier voor het programma

Harriet Krijgh (cello), Magda Amara (piano)
DG 48560523 • 48' •
Opname: febr. 2021, Auditorium
Schloss Grafenegg (Oostenrijk)

Vanaf 1 okt. a.s. beschikbaar

 

Er zijn zo van die albums waarvan ik mij afvraag: moet dat nou? Terwijl er per saldo geen kwaad woord van te zeggen valt. In die categorie valt naar mijn smaak Silent Dreams van de Nederlandse celliste Harriet Krijgh (1991). Er gaat een lang verhaal aan vooraf, door haar opgetekend in het cd-boekje.

De stukken op deze cd vormen voor Krijgh het ‘magische huwelijk tussen woord en klank', een onderwerp dat haar al sinds haar kinderjaren fascineert. Maar ik vroeg me daarbij gelijk af: waarom dan in dit geval uitsluitend toebedeeld aan de cello als vervanging van de zangstem?

De stilte ('silence') heeft voor Krijgh een eigen verhaal: eerst doordat zij als gevolg van een handblessure niet meer kon spelen en daardoor alle muziek voor haar gewoon teveel was. Nadat ze weer was hersteld voelde ze zich een ander mens: rijker, rijper, dankbaarder. Maar er volgde opnieuw een stiltepunt, zij het van een geheel andere orde en door een geheel andere oorzaak: corona. Echter, de daardoor afgedwongen rust bracht haar terug naar deze liederen, de gedichten. Ze boden haar houvast maar ook inspiratie. In haar eigen woorden:

‘En daarom wil ik ze spelen en delen, met de enige muzi­kale stem die ik bezit, die van de cello. Het gaat me niet om de schoonheid en de lange lijnen, maar om dicht­bij de betekenis van de woorden te komen. Wanneer het in een lied om Schmerz gaat, moet mijn cello niet mooi zingen, maar juist die pijn voel­baar maken. En omdat ze zo belangrijk zijn, staan de gedichten verderop in dit boekje. Ik hoop dat u de tijd en de rust neemt om ze te lezen, om zo nog dichter bij het wezen van het lied te komen. Ik kan die woorden nu eenmaal niet zeggen, maar op de cello probeer ik ze met heel mijn ziel te verklanken.'

Ik blijf het een lastig onderwerp vinden: de ‘vertaling' van zangstem naar cello, maar als u er geen moeite mee hebt wacht u in ieder geval een tot in de kleinste puntjes afgewerkt, zeer expressief vormgegeven recital dat door de pianiste Magda Amara met evenveel engagement en vakmanschap wordt ondersteund. Daarin wordt tevens nog eens bevestigd dat de cello echt kan ‘zingen', het ideaal dat Harriet Krijgh in haar musiceren voortdurend nastreeft. De opname is fraai gestileerd, maar een speelduur van nog geen 48 minuten zijn we tegenwoordig niet meer gewend.

____________________
Op 5 oktober a.s. is het duo te horen in Het Concertgebouw.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links