Sjostakovitsj: 5 Satires op. 109.

Schulhoff: 3 Stimmungsbilder op. 12.

Respighi: Il tramonto.

Britten: A charm of lullabies op. 41.

Ravel: 3 Chansons madécasses.

Magdalena Kozená (mezzosopraan), Paul Edmund-Davies (fluit), Christoph Henschel (viool), Jiri Barta (cello), Malcolm Martineau (piano).

DG 471.581-2 • 65' •

---

De Tsjechische mezzo Magdalena Kozená (inmiddels getrouwd met de dirigent Simon Rattle) heeft zich vooral door hard werken en een groot stijlbesef in relatief vrij korte tijd aan de vocale top genesteld. Haar bescheidenheid, wars van sterrendom en divagedrag, grote werklust en serieuze aanpak (zij kent haar partijen door en door en is altijd stipt op tijd) heeft haar niet alleen bij het publiek, maar ook bij collega's, dirigenten en begeleiders geliefd gemaakt.

Deze cd - een van de weinige echt avontuurlijke uitgaven die het gele label zich wil veroorloven - laat Kozená's vocale en interpretatieve kwaliteiten in dit verre van gemakkelijke repertoire optimaal tot hun recht komen. De eerste indruk is die van een overweldigende klankschoonheid, maar de mezzo graaft diep en daarmee haalt ze de hemelse, dan weer scherpe of cynische karaktertrekken die in deze stukken besloten liggen op een zeer imposante manier naar boven. Het is zowel een uitermate fascinerende reis van de toppen van de hoogromantiek (Respighi) naar de vlijmscherpe karakterisering waarop Sjostakovitsj het patent lijkt te hebben. Op het gebied van vocale techniek laat zij de concurrentie achter zich, maar het grootste winstpunt is misschien toch wel het volkomen gebrek aan 'maniertjes'. Het klinkt allemaal puur en onopgesmukt, met grote aandacht voor details, zonder dat de grote lijn ook maar een moment verloren gaat.

In de drie liederen van Ravel treft niet zozeer het wel erg langzame tempo dat Kozená zich veroorlooft (ik geloof zelfs dat ze de 'langzaamste' is), maar is het haar visie die de scherpe tegenstellingen in deze muziek blijkbaar doelbewust uit de weg gaat. Dat levert per saldo van deze liederen een nogal flauwe profielschets op. Als het al een geringe smet is, dan weegt het zeker niet op tegen de rest van het fabuleus gezongen programma. Een extra winstpunt is dat haar begeleiders de sterren van de muzikale hemel spelen.

De opname is ruim, maar helder en gedetailleerd, zonder een spoortje vervorming op de momenten dat de grote mezzo alle registers (en dat zijn er niet weinig!) geheel opentrekt.