CD-recensie

© Aart van der Wal, november 2020

We realiseren het ons misschien niet, maar de mechanische productie van muziek, de 'vondsten' als die van onder anderen Mälzel daargelaten, is nog maar nauwelijks 120 jaar oud. Daarvóór waren er uitsluitend de muzikanten van allerlei kunne die voor het adellijk vermaak moesten zorgen.

Zo ook in het zestiende-eeuwse Italië waar Benvenuto Cellini (1500-1571) in 1524 al gewag maakte van het bespelen van zijn 'lascivissimo cornetto', vrij vertaald zijn 'dartelende cornet', als amateur in samenspel met leden van de pauselijke kapel op het illustere Belvedere, terwijl paus Clemens met zijn gezelschap vorstelijk dineerde en tussen twee happen door uitriep dat hij - aldus Cellini - "nog nooit muziek had gehoord die zo charmant en harmonisch werd gespeeld."

Het voert niet al te ver om dat ook van dit nieuwe album, Cavalieri Imperiali, te zeggen. Wortelend in de historiserende uitvoeringspraktijk fungeert het als het ideale vertrekpunt voor de exploratie van dit op zich zeker fascinerende genre in een bescheiden gehouden instrumentale bezetting van het InAlto ensemble, bestaande uit twee cornetten, vier trombones, twee violen, twee basviolen en als basso continuo fagot, klavecimbel en orgel. Dertien musici die wier meesterschap op hun instrument garant staat voor een subliem klankrijk decorum dat ons weliswaar niet kan terugplaatsen in die zo ver achter ons liggende tijd, maar dat ons wel de impressie geeft van 'zo zou het geweest kunnen zijn'.

Het mag dan (logisch!) typische gebruiksmuziek zijn, het maakt haar daardoor zeker niet minder aantrekkelijk, deze inventieve uitingen op het grensvlak tussen de (Italiaanse) Vroegbarok en de Barok; en al helemaal niet zoals zij met overrompelend engagement en grote virtuositeit wordt uitgevoerd en door Rainer Arndt net zo betrokken in de bekoorlijke akoestiek van de Saint-Appollinaire-kerk in het Belgische Bolland is vastgelegd.

index