CD-recensie

 

© Aart van der Wal, juli 2024

Daniel Hope - Irish Roots

Klik hier voor het inhoudsoverzicht

DG 4865806 • 78' •
Opname: lente 2020, Daniel Hope, Berlijn; juli 2020, Segens, Zürich; aug. 2021, Kilkenny, St. Mary's; okt. 2023, Windmill Lane Recording Studios, Dublin & Schloss Elmau; nov. 2023, Thessaloniki Concert Hall; jan. 2024, Teldex Studio, Berlijn

 

Irish Roots, Ierse wortels, de titel van het nieuwe album van Daniel Hope, gelanceerd op 5 juli, verwijst naar zijn overgrootvader, Danny McKenna, die eind jaren negentig van de negentiende eeuw het Ierse Waterford verliet om zijn geluk in Zuid-Afrika te beproeven (waar ook Daniel Hope, de wereldberoemde violist werd geboren, in Durban op 17 augustus 1973).

Zelf heeft Hope nooit in Ierland gewoond, maar hij raakte wel gefascineerd door de geschiedenis en cultuur van het land. In de tv-documentaire Celtic Dreams – Daniel Hope's Hidden Irish History, kregen we daarvan al eerder een voorproefje. Daarin verkent de violist het land van zijn verre voorvaderen, met bezoeken aan onder andere Waterford en voorts het uit de Middeleeuwen stammende Kilkenny, waar hij een ontmoeting heeft met Siobhán Armstrong, de ‘koningin van de Ierse harp'. In Galway is het de violist Seán Smyth, lid van de in de Ierse volksmuziek gespecialiseerde band Lúnasa, voor Hope een belangrijke schakel in de lange keten van de Ierse muzikale folklore .

Zowel Armstrong als Smyth maakt uiteraard deel uit van de speciaal voor Irish Roots aangezochte musici. Zij maar ook anderen – waaronder ook de singer-songwriter Rea Garvey en de instrumentalisten Ross Daly en James Galway (als fluitist minstens zo bekend als Daniel Hope) - geven een extra puur en uiterst kleurrijk folkloristisch tintje aan deze cd. Zoals dat ook geldt voor de al lang en breed vergeten componiste Ina Boyle (1889–1967), wier Fantasie (voor viool en kamerorkest) in Dublin haar première beleefde, uitgevoerd door Daniel Hope en toen begeleid door het RTÉ National Symphony Orchestra.

Dat niet is gekozen voor een Iers orkest onder een Ierse dirigent maken de uitvoeringen in aanstekelijke arrangementen op deze cd, voor zover ik dat met lekenoor tenminste kan beoordelen, niet minder idiomatisch. Over de gehele linie spat het speelplezier ervan af, doet dit frank en vrije spel menigmaal zelfs bijna improvisatorisch aan. Dit zijn eersteklas musici, maar het had niet anders kunnen zjn, want Hope had zeker geen genoegen genomen met ‘second class' op dit gebied.

Dat de registraties op een groot aantal verschillende locaties hebben plaatsgevonden zal ongetwijfeld de nodige aanpassingen achteraf hebben gevraagd, maar dit onvermijdelijke proces heb ik niet als (ver)storend ervaren.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links