CD-recensie
© Aart van der Wal, mei 2017
Carnevale 1729 - Ann Hallenberg Giacomelli: Gianguir: Mi par sentir la bella; Vanne, si, di al mio diletto Orlandi: Adelaide: Non sempre invendicata; O, del mio caro sposo...Quanto bello agl'occhi miei; Scherzo in mar la navicella; Vedrò piú liete e belle Albinoni: Filandro: Il tuo core in dono accetto; Fior ch'a spuntar si vede Porpora: Semiramide riconosciuta: Il pastor, se torna aprile; In braccio a mille furie; Bel piacer saria d'un adorata Leo: Catone in Utica: Soffre talor del vento; Ombra cara, ombra adorata Vinci: L'abbandono di Armida: Nave altera che in mezzo all'onde Ann Hallenberg (mezzosopraan), Il Pomo d'Oro o.l.v. Stefano Montanari Pentatone PTC 5186 678 • 53' + 47' • (2 sacd's) Opname: september 2016, Villa San Fermo, Lonigo (I) |  |
Hier val je volkomen bij stil. Dat is zo onvoorstelbaar warm, gloedvol, plooibaar en verbeeldingsvol dat het adembenemend is. Wat een stem, wat een tekstbeheersing, wat een inlevingsvermogen en welk een schitterend klanktapijt rolt Il Pomo d'Oro voor de Zweedse mezzo Ann Hallenberg uit! Ik kan voorts wel schrijven dat het 'tot in de puntjes verzorgd is' (wat ook zo is), maar daarmee is dit voortdurend stralende recital bij lange na niet getypeerd.
Het draait bij deze beide cd's om de muziek zoals die tijdens het achttiende-eeuwse Venetiaanse Carnaval geklonken moet hebben. Een festijn dat toen maar liefst twee maanden in beslag nam en dat nog steeds - zij het wat minder uitbundig in de tijd - in deze magische stad aan het water wordt gehouden. Dat muziek ook toen een belangrijk stempel op het carnavalsfeest drukte laat zich gemakkelijk raden. De op deze cd's bijeengebrachte muziek werd in die acht krankzinnige carnavalsweken uitgevoerd, tussen 26 december 1728 en 27 februari 1729. In de diverse theaters werden talloze staaltjes van vocale (castraten!) en instrumentale virtuositeit vertoont en stonden de nieuwste opera's volop in de belangstelling. Geld ervoor was genoeg voorhanden: de schatrijke dynastieën van 'La Serenissima' gingen ook wat dit betreft geen zee te hoog. Niet alleen het water klotste tegen en in de stad, maar ook het geld. Velen profiteerden ervan, waaronder uiteraard ook de componisten, zangers en musici.
Natuurlijk, dit is typisch repertoire waarmee een Cecilia Bartoli haar publiek in vervoering kan brengen, maar ook de warme mezzo van Ann Halberg weet met deze muziek heel goed raad, waarbij ook de meest expressieve lyriek prachtig gedoseerd aan haar trekken komt. Wat zij overigens al eerder bewees, zoals in Farinelli - A portrait live in Bergen. En dan de opname! Wát een juweel! Genoeg gezegd, u begrijpt het al.