CD-recensie
© Aart van der Wal, november 2018
Un Viaggio a Roma Händel: Sonata a cinque in Bes, HWV 288 - Sorge il di - Spunta l'aurora (Aci, Galatea e Polifemo) HWV 72 - Disseratevi, o porto d'averno (La Resurrezione) HWV 47 - Pure del cielo, intelligence eterne - Tu del ciel ministro eletto (Il trionfo del Tempo e del Desinganno) HWV 46a Stradella: Sonata a otto viole con una tromba in D - Sinfonia | Deh, che più tardi | queste lagrime, e sospiri (San Giovanni Battista) Muffat: Ciaccona (Propitia Sydera (A.) Scarlatti: Su le sponde del tebro (cantate voor sopraan, trompet en strijkers) Corelli: Concerto Grosso op. 6 nr. 4 Sandrine Piau (sopraan), Sara Mingardo (alt), Concerto Italiano o.l.v. Rinaldo Alessandrini |
'Un viaggio a Roma' (het lijkt een spitsvondige variant op Rossini's opera Il viaggio a Reims), maar voor dit reisje hoeft u in dit geval de deur niet uit. Á propos, Händel en Rome? Het ligt voor deze Duitser en later 'genaturaliseerde' Engelsman misschien niet zo voor de hand, maar Händel heeft wel degelijk en zelfs geruime tijd in Rome gebivakkeerd, niet alleen aangetrokken door de Italiaanse zon maar ook door de Italiaanse muziek. Hij componeerde er ook, zowel vocale als instrumentale stukken. De eerste twee oratoria uit zijn loopbaan ontstonden zelfs in Rome: Il trionfo del Tempo e del Disinganno (1707) en La Resurrezione (1708). De serenade Aci, Galatea e Polifemo, op de cd vertegenwoordigd door Sorge il di - Spunta l'aurora, zag het warme licht echter in Napels. Verder op deze cd Italiaans getinte barokmuziek die je zeker niet alle dagen hoort. Interessant en zeker niet het bekende doorsneerepertoire dat bovendien ook nog eens uitmuntend en met veel vocale en instrumentale virtuositeit wordt vertolkt, al valt er helaas wel een minpunt te registreren: de opname, en dan met name de vioolsoli, is aan de nogal scherpe kant, al moet ik er wel aan toevoegen dat de analytische B&W 804 D3 luidsprekers niet alleen het beste, maar juist daardoor ook het minder goede feilloos laten horen. Op mijn elektrostaten was het echter weinig beter. Als u het met minder moet doen valt het misschien alleszins mee, maar het heeft mijn enthousiasme voor deze cd toch wel enigszins getemperd. Probeer anders eerst Spotify, Tidal of Qobuz om er enigszins zeker van te zijn wat u in huis haalt (als dat überhaupt van plan bent). Wat ik evenmin geslaagd vind is het warrige en daarmee slordige gebruik van hoofd- en kleine letters in het boekje en op de cover, een in het oog springende eigenaardigheid van dit label. Dan is er een stevige 'bonk' hoorbaar in Corelli's Concerto Grosso, Adagio, track 2 0:29, Die komt bij het afspelen dus braaf iedere keer weer terug... Maar er is meer kritiek, zoals het weer eens ontbreken van de metadata: werkelijk nul komma nul: 'unknown album, unknown artist' vertelde mij de JRiver software. Net zo onbegrijpelijk is het ontbreken van de naam van die geweldige solotrompettist. A comedy of carelessness zal ik maar zeggen, vrij naar Shakespeare.