CD-recensie
© Aart van der Wal, april 2020
The Early Horn (L.) Mozart: Sinfonia da camera Anoniem: Concert in E - in Es Graun: Trio in D Haydn: Divertimento Telemann: Concerto in F Mozart: Hoornkwintet in Es, KV 407 (André-editie) Ursula Paludan Monberg (natuurhoorn), Arcangelo o.l.v. Jonathan Cohen |
 |
Een paar dagen terug had ik het nog over de plaats en functie van de natuurhoorn in de achttiende eeuw (klik hier). Op dit nieuwe Hyperion-album staat het instrument op het hoofdmenu, waar nog bijkomt dat het menu voortreffelijk is samengesteld en veel afwisseling biedt. Dat het niet allemaal pure meesterwerken zijn doet er dan eigenlijk niet eens zoveel toe. Interessant is bovendien dat Mozarts Hoornkwintet KV 407 hier wordt uitgevoerd in de editie van André uit 1802/03, in tegenstelling tot de beide vorige edities waarin sprake was van een strijkkwintet (de hoornpartij was omgewerkt tot vioolpartij). Minder opvallend voor de luisteraar is misschien dat in de André-editie een aantal maten werd geschrapt die in latere uitgaven alsnog werden toegevoegd, maar die niet van Mozart stammen. Waar dan weer tegenover staat dat André lage hoornnoten naar een hoger octaaf verplaatste omdat het de hoornist aldus gemakkelijker te maken. Een verklaring voor die nogal drieste stap kan zijn dat André in het bezit was geraakt van een afschrift dat had toebehoord aan de hoornist Joseph Leitgeb (1732-1811), een vereenvoudigde versie van het origineel. Met het klimmen der jaren had Leitgeb mogelijk meer moeite gekregen met het zuiver weergeven van de lage noten en dus vandaar die eenvoudiger versie. Maar het afschrift kan evengoed van een andere hoornist afkomstig zijn geweest. Kortom, we weten het dus niet. Waarom de hoorniste op deze cd heeft gekozen voor de André-versie weet ik niet, maar er is al met al wat mij betreft geen reden om er verder nog bij stil te staan.
De overige stukken kennen verschillende solistische bezettingen, maar wat ze allemaal gemeen hebben is de dominante positie van de hoorn (wat uiteraard ook alles te maken heeft met de volumineuze klank van het instrument). De combinaties zijn zeker aantrekkelijk: hoorn, hobo d'amore en continuo; hoorn viool en continuo; blokfluit, hoorn en continuo; hoorn twee hobo's en continuo; hoorn, viool, twee alten en continuo.
Het spel van Ursula Paludan Monberg (zij is eerste hoorniste van The English Concert) is vlekkeloos evenals de rol van het Arcangelo-ensemble onder leiding van Jonathan Cohen. Hyperion zorgde voor de juiste omlijsting: warm, maar toch helder. Een regelrechte ear-opener!