CD-recensie
© Aart van der Wal, maart 2020
Italian Guitar Concertos Vivaldi: Aria in fis, RV 684 (uit 'Cessate, omai cessate') (bewerking voor gitaar en strijkorkest) Vivaldi: Concert in D, RV 93 Giuliani: Gran Quintetto op. 65 (bewerking voor gitaar en strijkorkest) Sollima: The Black Owl Boccadoro: Dulcia Memoria II Emanuele Segre (gitaar), Orchestra I Pomeriggi Musicali o.l.v. Carlo Boccadoro |
 |
Het in Sanoma, Californië gevestigde label Delos doet weinig aan Europese marketing. Dat is jammer want het beschikt over een interessante catalogus. Al is er wel de mogelijkheid om rechtstreeks bij het label te bestellen.
Maar gelukkig zijn er ook aan het label verbonden musici die zelf aan promotie doen, zoals de Italiaanse gitarist Emanuele Segre, die mij alweer ruim drie jaar geleden zijn Bach-cd en dvd toestuurde. In de desbetreffende recensie (klik hier) gaf ik een uitspraak van Plato weer waarin wordt weerspiegeld hoe Segre over de waarde en betekenis van muziek denkt: Music gives a soul to the universe, wings to the mind, flight to the imagination and life to everything (geciteerd door Emanuele Segre).
Dit nieuwe album is een aardige mix geworden van bekend, minder bekend en zelfs onbekend repertoire. De twee composities van respectievelijk Giovanni Sollima (1962) en Carlo Boccadoro (1963, hij dirigeert tevens dit programma) zijn zelfs wereldpremières. Qua uitvoering gaat de zegepalm naar Emanuel Segre: zijn spel is zowel van een technisch vlekkeloos gehalte als uiterst kleurrijk en daardoor muzikantesk. Het orkest scoort echter helaas minder hoog: het komt wat log uit de luidsprekers en de mij iets te ruimhartige akoestische ruimte werkt al evenmin mee. Het orkestspel doet me denken aan dat van het door Claudio Scimone geleide I Solisti Veneti uit de jaren zestig en zeventig. Dat is wat betreft het voor gitaar en strijkorkest bewerkte kwintet van Mauro Giuliani, een tijdgenoot van Beethoven, en de beide eigentijdse stukken overigens van minder belang dan in de beide werken van Vivaldi. Met het oog op de intussen stevig ingeburgerde historiserende uitvoeringspraktijk is dit toch wel even wennen; en zeker als we dit vergelijken met de vele Italiaanse ensembles die zich daarin hebben gespecialiseerd en die puntigheid en esprit vaak meesterlijk laten samenvloeien.