CD-recensie

© Aart van der Wal, juni 2023

Linien des Lebens, Lines of Life, ofwel Levenslijnen, zo luidt de aansprekende titel van dit liedalbum. De titel is ontleend aan een van de late gedichten van Friedrich Hölderlin, wiens teksten een belangrijke rol spelen in dit liedrecital:

Die Linien des Lebens sind verschieden,
Wie Wege sind, und wie der Berge Grenzen.
Was hier wir sind, kann dort ein Gott ergänzen
Mit Harmonien und ewigen Lohn und Frieden.

Het zijn deze contemplatieve regels die deel uitmaken van Brittens Six Hölderlin Fragments op. 61.

Van de begeleider, de Nederlandse pianist Jan Roelof Wolthuis, zijn op deze cd zeven liederen vastgelegd, op teksten van respectievelijk Goethe, Trakl, Eichendorff en Hölderlin. Zijn composities passen naadloos bij dit voornamelijk van melancholieke zielenroerselen vervulde programma.

Dit is zeker geen gangbaar liedrepertoire, niet op het concertpodium noch in de studio, deze liederen van Wolfgang Fortner (1907-1987), Maurice Delage (1879-1961), Benjamin Britten (1913-1976), Frederick Delius (1862-1934), Jan Roelof Wolthuis (*1962) en Petr Eben (1929-2007). Daardoor is het dubbeljammer dat deze Duitse bariton, Christopher Jung, er niet méér van heeft weten te maken dan wat het uiteindelijk is geworden: een nogal schoolse benadering van deze op zich zowel verbeeldingsvolle teksten als muziek. Een benadering overigens waar de pianist zich naadloos bij lijkt te hebben aangesloten. Twee zielen, één gedachte dus, hetgeen wel borg staat voor homogeniteit maar niet voor avontuur. Het is tenslotte de zanger die het discours aangeeft, wat mij tot de – zij het voorzichtige – veronderstelling brengt dat Wolthuis met een andere zanger tot een nog sprekender resultaat zou zijn gekomen.

Een ander bezwaar is Jungs tekstbehandeling wanneer het geen Duitse tekst betreft: dan valt er een zekere onwennigheid te bespeuren (zo komt het althans op de luisteraar over in de beide liederen van Delage op tekst van Heine in de Franse vertaling van Gérard Labrunie), maar een groter bezwaar is toch wel dat de tekstuitbeelding van dit liedduo van te weinig interpretatieve vrijheid getuigt, nogal stijfjes voor het voetlicht komt, daardoor de indruk van rechtlijnigheid op zich vestigt en waardoor al luisterende de aandacht verslapt. Terwijl het gekozen repertoire nu juist alle mogelijk kansen tot fascinerende exploraties biedt.

index