![]() CD-recensie
© Aart van der Wal, oktober 2018
|
Deze nieuwe cd van de Nederlandse gitarist Enno Voorhorst (1962) is geheel gewijd aan composities van de in Tunesië geboren, maar in Frankrijk opgegroeide Roland Dyens (1955-2016), die niet alleen zijn reputatie vestigde als gitarist, maar zich ook een naam verwierf als componist en arrangeur. Hij stierf twee jaar geleden, op 29 oktober 2016, wat dit nieuwe album zeker - bedoeld of onbedoeld - in de sfeer van een in memoriam plaatst. Dyens mag best een muzikale omnivoor worden genoemd, want afgezien van zijn legendarische gitaarspel (hij werd eens door het gitaartijdschrift 'Guitarist' uitgeroepen tot een van de beste nog levende gitaristen in alle denkbare stijlen), schreef hij ook muziek en talloze arrangementen in de meest uiteenlopende stijlen, van het Franse chanson tot de jazz van Theolonious Monk, van de Braziliaanse folklore (de hier vastgelegde drie Saudades zijn er het klinkende bewijs van) tot het Spaanse klassieke repertoire. Het idioom van Darius Milhaud was hem even vertrouwd als dat van Francis Poulenc, Jacques Brel of Heitor Villa-Lobos. Het is altijd lastig om een bepaald werk uit een omvangrijk oeuvre als het meest belangrijk te kenschetsen, maar een feit is wel dat het gitaarconcert 'Concerto Métis' er zeker toe mag worden gerekend. Zelf schreef de componist erover: 'This concerto for guitar and string orchestra, written in homage to the divine Ida Presti, is in classical form, is marked by its "racial" variety which permeates the whole and which unambiguously explains the word "Métis", a racial mixture.' Het strijkorkest zorgt ook in twee andere werken voor de begeleiding: het opzwepende 'Tango en Skaï' en 'Concerto in Si', oorspronkelijk geschreven voor gitaar solo en gitaarensemble, maar door Voorhorst bewerkt voor gitaar en strijkorkest. Het staat op deze cd te boek als 'Sérénade', een versie die de volledige instemming had van Dyens en nu voor het eerst op cd wordt uitgebracht. Het programma wordt gecompleteerd met uiteenlopende aantrekkelijke solostukken die bij Voorhorst eveneens in de beste handen zijn. Enno Voorhorst behoeft natuurlijk geen introductie: hij behoort tot de beste gitaristen die ons land rijk is en is naast zijn vele optredens (afwisselend samen met de hoboïste Pauline Oostenrijk en de altviolist Mikhail Zemtsov vormt hij het Macondo-duo) verbonden aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Dan zijn er de de elf van de in totaal veertien String Soloists onder primarius Janneke van Prooijen en artistiek leider Lisa Jacobs die de naam van dit ensemble volledig waarmaken: iedere strijker lijkt solistische eigenschappen te hebben, maar wel wel fraai en harmonieus ingebed in het geheel. Tom Peeters zorgde voor de prachtige opname. Een kostelijk album! index |
|