CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2023
Isata Kanneh-Mason - Childhood Tales Mozart: Variaties op Ah, vous dirai-je Maman KV 265 Dohnányi: Variations on a Nursery Song op. 25 Debussy: Children's Corner Schumann: Kinderszenen op. 15 Isata Kanneh-Mason (piano) |
Evenals de beide broers Arthur en Lucas Jussen, broer en zus Nicolas en Ella van Poucke, zijn ook broer en zus Sheku en Isata Kanneh-Mason muzikaal zeer getalenteerd. En alle vier zijn ze zowel uiterst bedreven in het duo- als in het solospel. Dat kan ook nauwelijks anders, want ze zijn met elkaar opgegroeid en hebben ook in muzikaal opzicht en bovendien gemeenschappelijk de relatief lange weg afgelegd van de eerste muzieklessen naar volwassen podiumoptredens.
Op dit nieuwe album presenteert Isata Kanneh-Mason zich als solopianiste in een met zorg samengesteld programma dat haar muzikale talenten (en die zijn bepaald niet gering) optimaal tot uitdrukking brengt. De albimtitel, Childhood Tales, verraadt het feitelijk al: het draait om (muzikale) vertellingen uit de kindertijd. Het is misschien nog iets te vroeg voor nostalgie (ze werd vorige maand pas 27), maar haar muzikaal terugblikken heeft voor de luisteraar wel tot zeer innemende resultaten geleid.
De twee variatiewerken, Mozarts (over)bekende twaalf variaties op ‘Ah, vous dirai-je Maman', KV 265 en – iets minder bekend - Dohnányi's ‘Variations on a Nursery Song', op. 25 roepen op zich al duidelijk herinneringen op aan de kindertijd, al zou ik deze stukken vanuit pianistisch oogpunt zeker niet willen bestempelen als ‘kinderlijk-naïef', want ze zijn, anders dan de titels wellicht doen vermoeden, veeleisend genoeg voor zelfs de ver gevorderde amateur. En dan heb ik het nog maar niet over de interpretatieve ‘invulling' ervan, wat op zich weer een hoofdstuk apart is.
Natuurlijk ligt de combinatie met het net zo bekende Debussy's ‘Children's Corner' voor de hand, zoals dat ook geldt voor Schumanns niet minder prozaïsche ‘Kinderszenen', maar daardoor is het gehele aldus geboden programma wel passend bij het voor dit album gekozen uitgangspunt.
Wat uit dit recital vooral blijkt is dat Isata in deze korte stukjes met uitsluitend jeugdherinneringen de daaruit voortvloeiende onschuld en naïviteit, maar ook kwetsbaarheid bijna tastbaar maakt, met alle beeldende evocaties die daarbij horen. Ze excelleert in het volmaakt realiseren van zelfs het meest vluchtige affect en er valt geen moment aan te wijzen waarin de betovering of bekoring wordt verbroken. Haar spel is bovenal fraai van toon, met vloeiende fraseringen. Kortom, het is de muziek die zij qua karaktertekening in haar vertolking voor zich laat spreken. Prachtig!