CD-recensie

© Aart van der Wal, september 2019

'Belle époque', de titel van deze cd, is ontleend aan de periode vanaf het einde van de negentiende tot kort voor het begin van de Eerste Wereldoorlog: het 'Mooie Tijdperk' waarin niet alleen de welvaart (hoewel niet voor iedereen) stevige schreden voorwaarts maakte, maar dat ook werd gekenmerkt door de sterke ontwikkeling van kunst en wetenschap. Voor de goede verstaander: in dit verband is fin-de-siècle ietwat kort door de bocht. Een periode ook van maatschappelijke stabiliteit en met de Europese politiek in rustig vaarwater, waardoor ook de handel een grote vlucht kon nemen. Geen wonder dus dat de Wereldtentoonstelling in 1889 in Parijs als het ware model stond voor zoveel voorspoed.
Totdat op 28 juni 1914 in Sarajevo de aanslag op Frans Ferdinand van Oostenrijk en zijn vrouw Sophie Chotek, gravin van Chotova en hertogin van Hohenberg de wereld op zijn kop zette en precies een maand later de Eerste Wereldoorlog inluidde. Veel van wat was gewonnen ging door de 'Grote Oorlog' allengs weer verloren. Een oorlog overigens waarin als gevolg van de enorme herstelbetalingen die de overwinnaars Duitsland hadden opgelegd, al de kiem werd gelegd voor de volgende wereldoorlog.

De titel dekt overigens niet de gehele lading, zo te lezen in het boekje een bewuste keus van de Belgische klarinettiste Annelien Van Wauwe, met als belangrijkste uitgangspunt dat zij in het heden de weerspiegeling van het verleden ziet (wat op zich niet opzienbarend is: veel van het heden heeft immers wortels in het verleden). Dat blijkt tenminste uit de Rapsodie voor klarinet en orkest van Manfred Trojahn (1949), gecomponeerd in 2002 en nu voor het eerst op cd gezet, zonneklaar een welluidende hommage aan de Franse muziek en dan in het bijzonder aan Debussy's Eerste rapsodie, eveneens voor klarinet en orkest (1910/12). Pierné's Canzonetta (1907) horen we hier niet in de originele versie voor klarinet en piano, maar voor klarinet en orkest in de bewerking van Jelle Tassyns. Dat geldt ook voor Brahms' Eerste klarinetsonate (1894), die door Luciano Berio net zo inventief werd bewerkt voor klarinet en orkest. Het zonder meer boeiende programma wordt afgesloten met Widors Introduction et Rondo (1898) voor klarinet en piano, eveneens door Tassyns bewerkt voor klarinet en orkest. De verbindende schakels zijn helder, waardoor het gelukkig geen lappendeken is geworden.

De gloedvolle, warme klarinetklank van Annelien Van Wauwe mengt zich perfect met die van het orkest. Het beeld dat zich aan de luisteraar opdringt is dat van een vloeiende karakterisering, fraai gedetailleerd, in idiomatisch opzicht volstrekt overtuigend en afwisselend lyrisch-dromerig maar ook virtuoos en speels (Canzonetta). Het dromerige begin van Debussy's Eerste rapsodie zet al de toon voor een betoverend recital dat zo sfeervol uit de luidsprekers komt dat het ronduit overrompelend is. Het orkest uit Lille sluit er naadloos bij aan. Polyhymnia zorgde opnieuw voor een schitterende omlijsting. Voor de kenners: Annelien bespeelt een 'vintage' klarinet van de bekende Parijse bouwer Buffet Crampon.

index