CD-recensie

© Aart van der Wal, januari 2020

'Complices', luidt de titel van dit nieuwe album, maar medeplichtig aan wie of wat? Dat was tenminste mijn eerste gedachte. Volgens het in het boekje opgenomen interview met de Franse cellist, Jean-Guihen Queyras, ontstond het idee voor deze cd naar aanleiding van het fenomeen van de encore ofwel de toegift, het (meestal korte) muziekstuk dat na afloop van het officiële gedeelte van het concert ruimte biedt aan een bijzondere vorm van artistieke vrijheid. Tenminste, zoals Queyras dat ziet.

Hoe zo'n encore als nogal apart genrestuk op het publiek uitwerkt heeft alles te maken met de sfeer die al van tevoren werd gecreëerd, dus tijdens het concert. Dit is ook logisch, want geen enkele musicus zal veel zin hebben in een encore als de publieke bijval na afloop van het officiële programma aan de lauwe kant is geweest. Dan is het eerder inpakken en wegwezen. U zult het zelf vaak genoeg hebben meegemaakt: de musicus die onder het aanhoudende klaterende applaus zich van het podium verwijdert om vervolgens weer snel daarnaar terug te keren om opnieuw de bijval in ontvangst te nemen, meestal met een stevige bos bloemen in de hand. Als de bijval maar lang genoeg aanhoudt is de encore het onvermijdelijke gevolg. Met overigens de kanttekening dat veel van die miniaturen niet speciaal als encore werden gecomponeerd

Maar 'complice' betekent uiteraard ook metgezel of partner en dat is waar het volgens Queyras in dit geval om gaat: het idee (of gevoel) dat er tijdens de encore een onzichtbare band ontstaat tussen de musicus op het podium en het publiek in de zaal. Het zal ongetwijfeld zo zijn, maar die band zou er al veel eerder moeten zijn: al aan het begin van het eigenlijke concert. Ik ga er maar vanuit dat in dat vraaggesprek de formulering wat ongelukkig is uitgepakt, want het kan natuurlijk niet zo zijn dat het uitgerekend die toegift is die pas die band schept. Maar 'complice' verwijst ook naar de jarenlange intensieve samenwerking tussen Tharaud en Queyras als muzikale partners, hun talloze reizen over de aardbol en dito concerten die zij samen gaven, alsmede de hechte vriendschap die in de twee inmiddels achter hen liggende decennia daaruit kon ontstaan.

Al die toegiften, veelal in bewerkingen, hebben een plekje gekregen op deze cd. Dat het uitmondde in een allegaartje zal eenieder op voorhand wel duidelijk zijn, maar er zal ongetwijfeld een grote schare liefhebbers voor zijn. De uitvoeringen staan op het niveau dat van deze beide topmuzikanten mag worden verwacht, de inspiratieboog is hoog gespannen. In die zin valt er niets op aan te merken.

index