CD-recensie

 

© Aart van der Wal, april 2014

 

Aldo Ciccolini:
Aspects de la Valse, 13 Valses

Chabrier: Feuillet d'album

Chopin: Wals in a, op. 34 nr. 2

Pierné: Suite de valses et cortèges blues (Viennoise) op. 49 bis

Grieg: Souvenir op. 71 nr. 7

Satie: Je te veux

Séverac: Valse romantique

Schubert/R. Strauss: Kupelwieser-Walzer in ges

Debussy: La plus que lente

Massenet: Valse très lente

Sibelius: Valse triste op. 44

Fauré: Valse-Caprice nr. 3 in Ges, op. 59

Brahms: Wals in As, op. 39 nr. 15

Tailleferre: Valse lente

Aldo Ciccolini (piano)

La Dolce Vitta LDV 13 • 59' •

Opname: mei 2013,
Paroisse protestante luthérienne Bon Secours, Parijs

   

 
 
Aldo Ciccolini

De Italiaans-Franse pianist Aldo Ciccolini was bijna 88 jaar oud toen hij in Parijs tussen 21 en 24 mei 2013 deze dertien walsen opnam. Zowel wat zijn meesterschap als zijn leeftijd betreft kon hij zich daarmee scharen in de rij van illustere namen die nog tot op zeer hoge leeftijd met hun diepe muzikale inzichten en (nog) uitstekende pianistiek van zich deden spreken. Ik noem hier slechts Wilhelm Kempff, Wilhelm Backhaus, Arthur Rubinstein, Vladimir Horowitz, Earl Wild en - nog steeds volop actief, als pianist, pedagoog en jurylid - Menahem Pressler. Dat musici per definitie ouder worden is uiteraard onzin, maar ik herinner me meerdere uitspraken van dirigenten, vocalisten en instrumentale solisten dat de muziek hen jong hield, en niet in de laatste plaats door hun samenwerking met de jonge(re) garde, waarmee zij zich verbonden voelden.

Menigmaal levert de combinatie van kennis, levenservaring en een goede gezondheid (essentieel als het om het muziek maken gaat, al zijn er ook in dit geval best wel uitzonderingen te melden) onweerstaanbare vertolkingen op, maar soms ook niet, door bijvoorbeeld een door de tijd 'langzamer' geworden bioritme dat van invloed is op de gekozen tempi (denk in dit verband maar aan Carlo Maria Giulini en Otto Klemperer).

De op 15 augustus 1925 in Napels geboren Aldo Ciccolini bracht het grootste deel van zijn leven in Frankrijk door, waar hij zich niet alleen tot een belangrijke concertpianist ontwikkelde, maar ook als pedagoog een grote naam had. Zo hebben Nicholas Angelich, Jean-Yves Thibaudet en Artur Pizzaro bij hem gestudeerd, en u weet ongetwijfeld wat er uiteindelijk van hen is geworden!

In Ciccolini's indrukwekkend opgenomen walsrecital wemelt het van de positieve verrassingen, er gebeurt onder zijn handen zoveel dat de term 'miniaturen' misplaatst lijkt. Zijn spel doet denken aan dat van Alfred Cortot, maar zonder diens pianistieke uitglijders. Wat valt er niet te genieten van dit interpretatieve raffinement, de uitgelezen accelerandi en rubati, de sublieme belichting van de pastelkleuren, de spanningsvolle bezonkenheid, de dynamische accentuering in de beide handen, maar ook de weemoed en muzikale koketterie die ook bij het fenomeen van de wals past. Magnifiek!


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links