CD-recensie

© Aart van der Wal, december 2020

Het uit slechts twaalf leden bestaande Amerikaanse mannenkoor Chanticleer is een bekende verschijning en niet alleen door de jaarlijkse kerstconcerten, al vormen die wel een van de hoogtepunten is van dit 42 jaar geleden opgerichte vocaal ensemble. De Amerikaanse omroep had vorig jaar van Chanticleer (vernoemd naar Chaucers ‘Canterbury Tales') alleen al in de laatste maand van het jaar ruim 300 tracks op de uitzendingslijsten staan. Dit nieuwe kerstalbum bewijst eens te meer de grote klasse van dit zo'n vier octaven omvattende mannenkoor dat San Francisco als thuisbasis heeft en zich ook in geheel ander repertoire ruimschoots heeft bewezen.

Ik ben evenwel hopeloos te laat met deze recensie want Kerstmis staat bijna voor de deur. Gewoon over het hoofd gezien en toevallig vanmiddag (22 december) bij het doorlopen van mijn mailbox kwam ik de aankondiging uit begin oktober van de komst van dit nieuwe album tegen. Aldus bleef er niets anders over dan snel te gaan luisteren en vervolgens dan deze noodgedwongen korte bespreking.

Wat valt het eerste op? De diepbronzen sonoriteit naast het strikt heldere hoog en de prachtig inkleurende middenstemmen die het luisteren tot een waar feest maken. Daar komen nog bij de volmaakte balans en stemvoering, de feilloze dictie, de superieure articulatie en frasering en de sublieme gradaties tussen collectiviteit en individualiteit. De opname is warm en uitstekend gedefinieerd. Op zijn minst is dit album een fraai kerstcadeau, maar ook zonder Kerst betoverend genoeg om vaker uit de kast te halen!

index