CD-recensie
© Aart van der Wal, september 2023
Pas de bourrée Campra: L'Europe galante (suite) Roman: Golovinmusiken (suite) Bach: Klavecimbelconcert in A, BWV 1055 Telemann: Ouverture des Nations Ancients et Modernes (suite) Vivaldi: Concert voor vier violen in e, RV 550 (uit L'Estro Armonico op. 3) Purcell: The Fairy Queen Z 629 (suite) Camerata Øresund |
Het in Kopenhagen gevestigde, door de violist Peter Spissky geleide en in 2010 opgerichte Camerata Øresund wordt, zoals in het bijgeleverde persbericht wordt uitgestraald, gevormd door een ‘bruisende groep toegewijde musici' en wie deze cd beluistert kan niet tot een andere conclusie komen: het bruist inderdaad, volop zelfs; en toegewijd zijn ze ook, deze - afgaande op de foto in het boekje - jonge musici. Bovendien blijken ze uitstekend ‘historisch geïnformeerd', want ook dat komt uit deze uitvoeringen glashelder naar voren.
De meeste leden van het ensemble zijn afkomstig uit de Zuid-Zweedse regio Øresund, de overige komen uit Oost-Denemarken, beide regio's met elkaar verbonden door de bekende Sontbrug, menigeen ook bekend van onder meer de Netflix-serie The Bridge.
Deze nieuwe uitgave op het Channel Classics label is tevens het debuutalbum van deze uitsluitend op barokinstrumenten spelende strijkersgroep, waar nodig aangevuld door theorbe, barokgitaar en klavecimbel.
Het idee erachter is het verbinden van bekende met minder bekende barokcomponisten maar ook van verschillende Europese landen. Het blijkt een prima uitgangspunt voor een contrastrijk programma dat ‘met vuur en vlam' wordt gepresenteerd.
Een apart compliment ook voor de technische afwerking, want die is vlekkeloos. Dat lijkt tegenwoordig zo vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Wie een ensemble wil oprichten moet toch maar eerst daarvoor geschikte musici zien te vinden. Daar is Spissky met vlag en wimpel in geslaagd.
Misschien aardig om erbij te vermelden dat Spissky op het gebied van de barokmuziek tevens dans en beweging in de (barokke) uitvoeringspraktijk heeft bestudeerd: dans en daarmee lichaamsbeweging door muziek tot leven gebracht. De albumtitel, ‘Pas de bourrée', kennen we uit het ballet als elegante, snelle dansbeweging. ‘Bourrée' is, zoals we allemaal wel weten, een van de vele barokke dansvormen, zoals bijvoorbeeld de gigue, courante, het menuet, enz.
Wie uit is op niet alleen flitsend en spitsvondig spel, maar ook op deels (vrij) onbekende juweeltjes kan niet beter doen dan dit album tot het zijne of hare te maken. De opname was ditmaal niet in handen van Jared Sacks, maar van Ragnheiður Jónsdóttir (in het IJslands: dochter van Jóns), in IJsland overigens een bekende en vooraanstaande familienaam. Nog belangrijker: het spel van het ensemble komt bijzonder fraai gestileerd en uiterst gedetailleerd over: zowel op luidsprekers als op (elektrostatische) hoofdtelefoon. Jared had het haar waarschijnlijk niet verbeterd...