CD-recensie
© Aart van der Wal, mei 2025 |
Brahms' Derde Pianokwartet kent een lange ontstaansgeschiedenis: de eerste schetsen dateren uit 1855, maar het werd pas in 1875 voltooid. In vrijwel de meeste commentaren keert het terug: de verbintenis tussen het werk en Brahm's verliefdheid op Clara Schumann, die zeker veel van de verschillende versies van het stuk moet hebben gehoord alvorens het zijn definitieve vorm kreeg. Brahms schreef echter geen programmamuziek, en wat zijn beweegredenen ook mogen zijn geweest, het resultaat is, zoals de rest van zijn oeuvre, pure muziek.
Louise Héritte-Viardot (1841-1918) was een Franse zangeres, pianiste, dirigent en componiste. Ze werd geboren in Parijs als oudste kind van Pauline Viardot-Garcia en Louis Viardot, en was de zus van de violist en dirigent Paul Viardot. Haar zangcarrière werd vroegtijdig afgebroken door ziekte, maar met de hulp van Clara Schumann vond ze een tweede carrière als zangdocente aan het Hoch Conservatorium in Frankfurt. In tegenstelling tot Brahms' kwartet is Viardots werk juist wel programmatisch. Getiteld Im Sommer (In de zomer), bestaat het uit vier delen die ook evocatieve titels dragen: ‘Ochtend, in het bos', ‘Vliegen en vlinders', ‘Benauwdheid' en ‘Avond, onder de eik'. Prachtige muziek, al steekt het Brahms niet naar de kroon. In juli 2024 besprak Siebe Riedstra het eerste deel van deze serie, toen gewijd aan Brahms' Tweede pianokwartet en het Pianokwartet in f van Luise Adolpha Le Beau. U kunt zijn recensie hier lezen. Zijn conclusie kan ik ook wat deze tweede uitgave betreft zonder enig voorbehoud onderschrijven. Dit is een ensemble dat uitblinkt in volmaakt samenspel, vloeiende fraseringen, strikt heldere stemvoering en gelaagde expressiviteit. index |
|