CD-recensie

© Aart van der Wal, juni 2024

Superieure schoonheid en verbeeldingskracht spreekt uit dit liedrecital, waarin de Franse sopraan Sandrine Piau 'mélodies' verkent die een passage uit Les Fleurs du Mal van Charles Baudelaire (1821-1867) weerspiegelen:

Comme de longs échos qui de loin se confondent
Dans une ténébreuse et profonde unité,
Vaste comme la nuit et comme la clarté,
Les parfums, les couleurs et les sons se répondent.

Reflet als exploratie van de nuances en de doorzichtigheid van het Franse liedoeuvre. Dit in tegenstelling tot het eerder uitgebrachte album Clair-Obscur dat was gewijd aan het Duitstalige lied met orkestbegeleiding (hier besproken). In de woorden van Sandrine Piau en Lea Weber:

'The reflection of an image embodies the idea of an echo, the shadow of a disquieting look-alike, a manifold fl ickering form, diffracted, eternally reborn, with a power to bewitch and deceive.
In a pile-up of delusive mirages, a kaleidoscope of meanings and sudden fl ashes of lightning, it interweaves the music of our lives with strange relationships, clothed with golden illusions.'

Dit album als een opeenstapeling van bedrieglijke luchtspiegelingen, een caleidoscoop van betekenissen en plotselinge lichtflitsen, gehuld in gouden illusies, het vermengt de muziek van ons leven met vreemde relaties, gehuld in gouden illusies.

Het kunstlied in zijn opperste vorm brengt ons het volmaakte evenwicht tussen tekst en muziek. Het is niet overdreven om te stellen dat de liedliefhebber teven liefhebber is van literatuur en in het bijzonder van de dichtkunst. Wie met het liedrepertoire echt vertrouwd is, is dat ook met de op muziek gezette teksten.

Al vanaf haar kindertijd raakte Sandrine Piau - zo lees ik in het boekje - gefascineerd door het licht, zijn gloeiende schoonheid en vluchtige vergankelijkheid. De 'ontmoeting' met componisten en dichters als Berlioz, Britten, Duparc, Koechlin, Ravel, Gautier, Hugo, Verlaine, Baudelaire, Leconte de Lisle, Edmond Haraucourt en Mallarmé deden in haar een vuurwerk van kleuren en spiegelende lichtflitsen ontstaan. Clair-Obscur en nu Reflet vormen samen een tweeluik waarin deze vermengde muzikale en picturale emoties worden gereflecteerd. Reflet!

Samen met het in de Bourgogne Franche-Comté gevestigde en door Jean-François Verdier geleide Orchestre Victor Hugo treedt Sandrine Piau wat betreft het hoge vertolkingsniveau in de voetsporen van haar vorige album waario zij eveneens excelleerde op het gebied van ultieme sfeertekening en daarmee tekstuitbeelding. Verdier, tevens een uitmuntende klarinettist, leidt het Franse orkest met veel evocatieve flair en de voor de zangstem zozeer vereiste souplesse. De transparante opname laat geen detail onbelicht, maar is ook warm en sonoor.

Jammer alleen dat de Berlioz-bijdrage beperkt bleef tot slechts een deeltje (Le Spectre de la rose) uit diens liedcyclus Les nuits d'été.

index