CD-recensie

 

© Aart van der Wal, april 2020

Beethoven: Tripelconcert in C, op. 56 - Pianotrio in Es, op. 38 (naar Septet op. 20)

Van Baerle Trio: Hannes Minnaar (piano), Maria Milstein (viool), Gideon den Herder (cello)
Challenge Classics CC72801 • 73' • (sacd)
Opname: 26-27 november 2019, Atrium, Den Haag (op. 56); 30 november-1 december 2019, MCO 1, Hilversum

   

Eind goed al goed. Zo kan dit laatste album van het Beethoven-project van het Van Baerle Trio misschien wel het best worden samengevat. Wat valt er verder nog over te zeggen als alleen nog in superlatieven over deze vertolkingen kan worden gesproken? Valt er nog een bepaald hoogtepunt uit op te maken als het ene op het andere volgt? Terwijl het bovendien werkelijk niets uitmaakt of dit uitgelezen trio zich in de concertzaal dan wel in de studio presenteert. Wat het concertpodium betreft: nog vrij kort geleden, op 10 maart, de coronacrisis was al onderweg, hoorde ik het Van Baerle Trio in de Jurriaanse Zaal van de Rotterdamse Doelen in werken van MacMillan, Saint-Saëns en natuurlijk Beethoven (klik hier) en was het grandioze spel werkelijk adembenemend. Wat toen ook opviel was dat ze zich gedrieën frank en vrij voelden, niet nauwlettend naar elkaar hoefden om te zien en elkaar voortdurend de ruimte gaven in een onophoudelijke stroom van spiritualiteit, inventiviteit, passie en lyriek. Vertolkingen vol jeugdige frisheid en speelplezier, ritmisch en dynamisch bovendien ijzersterk en alles tezamen genomen zo intens muzikantesk dat zelfs de beruchte Rotterdamse hoesters er het zwijgen toe deden. Dat maak je echt niet vaak mee.

Natuurlijk, dit is muziek die extreem hoge eisen stelt aan het samenspel, aan de volmaakte balans, aan klankschoonheid, maar dan verbaast het misschien wel des te meer dat het Van Baerle toch de suggestie van improvisatie en intüitie weet op te roepen, net zo evident trouwens als de intense concentratie, het voortdurend bij de les zijn.

Geen enkel minpunt dus, wat zich dan tevens uitstrekt tot deze laatste aanwinst, waarin - zeer verstandig! - ook het Tripelconcert een waardige plaats heeft gekregen (het is immers eveneens een pianotrio, maar dan mét orkest), al is het dan zeker niet een van Beethovens meest geslaagde werken. Edoch, het Van Baerle haalt er wel álles uit.

Dat laatste geldt tevens voor het aandeel van het door Jan Willem de Vriend menigmaal zelfs letterlijk aangevuurde Residentie Orkest dat qua opvatting een fraaie samensmelting laat horen van traditioneel en authentiek. Waarbij het overigens interessant is om een andere 'Nederlandse' uitvoering erbij te betrekken: die door het Storioni Trio met het Nederlands Symfonieorkest onder leiding van dezelfde dirigent: Jan Willem de Vriend, in een opname uit 2012, eveneens uitgebracht door Challenge Classics (klik hier). Anders dan Hannes Minnaar die het bij de 'Chris Maene Straight Strung Concert Grand' (u kunt er hier alles over lezen) houdt, bespeelt Bart van de Roer een fortepiano van Lagrasse uit 1815.

Het Pianotrio in Es is Beethovens eigen bewerking voor klarinet of viool, cello en piano uit 1803 van het Septet op. 20. Het zesdelige werk is te boek gesteld als op. 38 en krijgt door het Van Baerle Trio - het kan niet vaak genoeg worden gezegd - eveneens een modelvertolking.

Kort en goed: dit laatste album is net zo'n aanwinst als alle vorige in deze fenomenale reeks, door Bert van der Wolf van Northstar vlekkeloos in surround vastgelegd.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links