CD-recensie
© Aart van der Wal, februari 2021 |
De Duitse violist Linus Roth (1977, Ravensburg) is bepaald niet de enige die zo zijn bedenkingen heeft over het nogal ferme slot op de cultuursector (al is de overheidssteun in Duitsland heel wat ruimhartiger dan in ons land). Zo zei hij onlangs:
Thuis, met (nog) geen concerten in het vooruitzicht, bladerde hij door zijn notitieboekjes waarin hij zomaar wat aantekeningen had gemaakt over toekomstige plannen en ideeën. Een ervan was een opname uitsluitend bestaande uit stukken voor viool en piano die hem het meest aan het hart lagen. Het schoot hem gelijk door het hoofd: wat kon er beter zijn dan de aanhoudende somberheid rond het coronavirus te doorbreken met pure dansmuziek? Hij belde prompt met zijn muzikale partner van het eerste uur, José Gallardo, die zich direct enthousiast toonde. Vijf weken later was het al zover en stonden ze beiden in de hal van de bibliotheek in het Duitse Ochsenhausen. In dat korte tijdsbestek was het hen zelfs gelukt om voldoende financiële middelen voor het project bijeen te sprokkelen, met in de voorste gelederen de Staatsacademie voor Jonge Musici in Baden-Württemberg in samenwerking met het muziekfestival Schwabischer Frühling. Het was de inspanningen meer dan waard, want het is een magnifiek recital geworden dat niet alleen aantoont hoezeer de beide musici de zo sterk uiteenlopende stijlen op en top beheersen, maar ook dat hun spel zoveel intense muzikaliteit uitstraalt dat ik zelfs na meerdere malen achtereen beluisteren er nog steeds geen genoeg van kreeg. De balans tussen viool (Stradivari 'Dancla', 1703) en vleugel (Steinway D-247) is ideaal, met dank aan opnameleider Steven Maes en pianotechnicus Andreas Boger uit Roths geboorteplaats Ravensburg. Zou José Gallardo misschien hebben gedacht: waarom sta ik niet met Roth op de cover? Zijn rol is in ieder geval niet minder... index |
|