CD-recensie
© Aart van der Wal, mei 2023
Contemporary Concertos for Saxophone Eötvös: Focus (voor saxofoon en orkest) (G.F.) Haas: Konzert (voor baritonsaxofoon en orkest) Baltakas: Saxordionphonics (voor sopraansaxofoon, accordeon en kamerorkest) Staud: Violent Incidents (voor saxofoon, blaasinstrumenten en slagwerk) Marcus Weiss (saxofoon), Tendoro Anzellotti (accordeon), WDR Sinfonieorchester o.l.v. Elena Schwarz & Emilio Pomàrico, Windkraft Tirol o.l.v. Kasper de Roo |
Vier eigentijdse saxofoonconcerten samen in een programma, op welk vaderlands podium kom je dat tegenwoordig nog tegen? Waarschijnlijk nergens, want te gewaagd en daardoor slecht voor het ‘box office'. Gelukkig hebben we de cd en het Duitse muzieklabel Wergo, onderdeel van Schott Music, dat deze ‘contemporary concertos for saxophone' heeft uitgebracht, met de Zwitserse saxofonist Marcus Weiss (1961) als de gedreven en uiterst muzikale protagonist. En ik zeg er gelijk maar bij: kameleon, want hij is typisch zo'n musicus die met het grootste gemak – al is dat misschien slechts ogenschijnlijk – van muzikale kleur verschiet, maar ook met zoveel focus dat het tot ronduit spectaculaire resultaten leidt.
Weiss mag dan de protagonist zijn, het bijbehorende ‘arsenaal' van orkest en ensemble blijkt net zo fenomenaal in deze zo sterk verschillende ‘saxofonistische' uitstapjes. Dit zijn door de bank genomen verre van gemakkelijke stukken, maar dankzij de speltechnische kwaliteiten van het gehele gezelschap (waarbij ook de accordeonist Teodoro Anzellotti met name genoemd moet worden) zijn dit geen oefenstukken geworden, maar komen ze als fonkelende, spetterende en verbeeldingsvolle klankschilderijen uit de luidsprekers. Van Big Band en jazz (Eötvös) tot ‘klassiek' (Baltakas). Van hoog (sopraansax) tot diep (baritonsax), met alle denkbare kleurstellingen daartussen, met maar ook zonder strijkers (Staud).
Eigentijds? Ja, maar geen ondoordringbare klanklabyrinten, geen monolith, geen karakterloos meanderen, maar inspirerend muzikanteske en briljante verkenningen van de talloze speltechnische mogelijkheden van de ruim 180 jaar geleden uitgevonden saxofoon in een buitengewoon fantasierijke orkestrale setting die tijd en ruimte simpelweg achter zich laat.
In het cd-boekje is een boeiend vraaggesprek met Weiss opgenomen, die van ieder stuk de achtergronden schetst en zelfs nog een apart compliment over heeft voor de Nederlandse dirigent Kasper de Roo (1951), artistiek leider van het blaasorkest Windkraft Tirol, dat op projectbasis werkt en waarvan de musici, hout- en koperblazers uit Duitsland en Oostenrijk, deels uit de grote orkesten, afkomstig zijn. Eerst een zeer intensieve repetitieweek en dan hup, gaat deze – volgens Weiss - ‘tolle Band' het podium op. Ze tekenden voor Violent Incidents voor saxofoon, blazersensemble en slagwerk. Eveneens een fenomenale prestatie.
Niet te missen dus, deze cd!