CD-recensie
© Aart van der Wal, april 2025
Carl Philipp Emanuel Bach • Flute Concertos (C.Ph.E.) Bach: Fluitconcert in A, Wq 166 (H 431) - in G, Wq 169 (H 445) - in d, Wq 22 (H 425) Georgian Chamber Orchestra Ingolstadt o.l.v. Ariel Zuckermann (fluit) |
Het Georgisch Kamerorkest heeft zijn standplaats niet in Georgië, maar in het Duitse Ingolstadt, u weet wel, de industriestad waar het Volkswagen-concern een aantal grote fabrieken heeft staan.
Na de val van de Berlijnse Muur op 9 november 1989 was het nog niet gedaan met de Sovjet-Unie (waarvan Georgië toen deel uitmaakte), want daaraan kwam eerst op 26 december 1991 officieel een einde. Het Georgisch Kamerorkest, in 1990 op buitenlandse tournee, nam het kloeke besluit om niet meer naar het thuisland terug te keren en Ingolstadt als nieuw domicilie te kiezen. Dat zal voor de leden en de organisatie heel wat voeten in de Duitse bureaucratische aarde hebben gehad (om van andere humanitaire problemen maar niet te spreken), maar eenmaal die enorme stap gezet moet het toch op de een of andere manier goed zijn gekomen, want tot op de dag van vandaag zijn kamerorkest - dat ook te boek staat als Kammerorchester der Stadt Ingolstadt - en stad hecht met elkaar verbonden. Een bijzondere geschiedenis die in het cd-boekje zeker een plaatsje had verdiend, maar geen woord erover.
‘Kapelmeester' Ariel Zuckermann (Tel Aviv, 1973) is een van de vele dirigenten die bij niemand minder dan Jorma Panula aan het conservatorium van Stockholm heeft gestudeerd. Het vervolg werd München, waar hij in 2004 afstudeerde aan de Musikhochschule bij Bruno Weil, met spoedig daarna zijn benoeming tot artistiek leider van het Georgisch Kamerorkest. Rond die periode werd hij als assistent-dirigent van Iván Fischer en diens Budapest Festival Orchestra aangesteld. Waarna, zoals we meestal zien, zijn internationale actieradius zich snel uitbreidde.
De ‘empfindsame' stijl van Carl Philipp Emanuel Bach heb ik elders op onze site al uitgebreid uit de doeken gedaan en resteert wat dit album betreft eigenlijk alleen de vraag in hoeverre die stijl valt terug te horen in de uitvoering van deze drie fluitconcerten. Het antwoord: nou en of! Er wordt opwindend en met veel esprit gemusiceerd (mét klavecimbel!) en er is veel vaart en contrast, maar zonder dat jachtigheid de overhand krijgt en detailwerking tekortschiet. Zuckermann, van huis uit fluitist, toont zich ook in dit metier in topvorm. Wat we horen is prachtige, hoogst inventieve muziek die door solist en ensemble ook zo wordt uitgevoerd. Over de opname eveneens niets dan goeds.