CD-recensie
© Aart van der Wal, juni 2010
 |
|
Martha Argerich & Friends
Live from the Lugano Festival 2009
Bartók: Vioolsonate nr. 2, Sz 76.
Bloch: Pianokwintet nr. 1.
Chopin: Introduction et Polonaise brilliante in C,
op. 3.
Falla: Noches en los jardines de España.
Glinka: Sextet in Es.
Liszt: Réminiscenses de Don Juan (voor 2 piano's).
Mendelssohn: Ein Sommernachtstraum op. 21 (ouverture en scherzo) - Pianosextet in D, op. 110.
Rachmaninov: Romance - Wals - Russische Rapsodie in e
Ravel: Rapsodie espagnol (versie voor twee piano's).
Schumann: Fantasiestücke op. 88.
Martha Argerich, Khatia Buniatishvili, Anton Gerzenberg, Daniel Gerzenberg, Karin Lechner, Polina Leschenko, Cristina Marton, Alexander Mogilevski, Sergio Tiempo, Mauricio Vallina en Lilya Zilberstein (piano), Renaud Capuçon, Lucia Hall, Geza Hosszu-Legocky, Alissa Margulis en Dora Schwarzberg (viool), Lida Chen en Nora Romanoff-Schwarzberg (altviool), Mark Drobinsky, Jorge Bosso en Gautier Capuçon (cello), Enrico Fagone (contrabas), Orchestra della Svizzera Italiana o.l.v. Alexander Vedernikov.
EMI Classics 6 07367 2 7 • 73' + • 75' + 73' • (3 cd's)
Het Progetto Martha Argerich bleek een meesterplan van een meesterpianiste
dat - als alles goed gaat - volgend jaar als festival zijn tweede lustrum
tegemoet kan zien. Het zal in het mondaine Lugano ongetwijfeld ruimschoots en uitbundig
worden gevierd. Extra worden gevierd, want er is ieder jaar wel aanleiding tot een
feest, want wat daar jaar na jaar in Lugano muzikaal wordt gepresteerd
raakt zo langzamerhand aan de grennzen van het ongelooflijke. De Argentijnse staat in het muziekbedrijf
weliswaar bekend als een soort kruidje-roer-me-niet (komt ze wel, komt
ze niet), maar als ze er is, pakt het zelden of nooit als een teleurstelling
uit. Deze uiterst gedreven, gepassioneerde musicienne mag dan bovendien
zeer kritisch zijn over van alles en nog wat, als zij met haar (zorgvuldig uitgezochte) begeleiders op het
podium verschijnt zijn de verwachtingen altijd zeer hoog gespannen en
overtreft de werkelijkheid van het concert die dan vaak nog. Argerich laat zich op het podium graag door haar medemuzikanten inspireren. Ze heeft weleens
gezegd dat zo moederziel alleen op het podium een recital spelen eigenlijk niets voor haar is en dat ze zich het liefst met gelijkgestemde zielen laat omringen .Die kans krijgt ze volop in 'haar' Lugano Festival, wat al snel zulke
prestigieuze proporties aannam dat alle muzikale groten der aarde maar
wat graag bij haar op bezoek komen. Mits ze bij Argerich in de smaak vallen natuurlijk.
Vorig jaar was daar weer zo'n illustere
schare die samen met Argerich maar ook met anderen de sterren van de hemel
speelden. Wie erbij is geweest herkent dat wel: het soort vrijetijdsmusiceren dat de getrokken krijtstrepen van het traditionele concert doet vervagen Er ontstaa nog net niet dat sfeertje van alles mag, niets hoeft,
maar het muzikaal relaxen viert daar in Lugano wel degelijk hoogtij. De toegangsprijzen zijn een stuk minder ontspannen, maar daar krijg je ook wat voor.
De opnamestaf van EMI heeft in zowel het Auditorio Stello Molo als in het Palazzo dei Congressi volop ervaring opgedaan en het resultaat in klank is op sommige punten zelfs nog beter dan in werkelijkheid. Het diffuse karakter van met name de zaal in het congrescentrum is op sommige plekken onmiskenbaar maar in de opname blijft het klankbeeld zowel formidabel op zijn plaats als helder en goed doortekend. Slechts incidenteel is de cellopartij wat aan de zware kant (bijvoorbeeld in het Pianosextet van Mendelssohn), maar bij dit geweldige spel kan er alleen nog maar een notoire kniesoor zijn die daar scherp op let. Deze drie cd's bevatten qua spelniveau en muzikaliteit geen zwakke plekken. Nulla, niente. Het lijkt wel of het concerterende collectief vleugels heeft gekregen en als een grote muzikale familie het beste van zichzelf geeft Het is allemaal hoogtepunt wat de klok slaat. Ik noem slechts Bartóks Vioolsonate (Buniatishvilli/Argerich), Schumanns Fantasiestücke (Argerich met de broers Capuçon), Lisztz Réminiscenses de Don Juan (Argerich/Vallina) en Ravels Rapsodie espagnol (Tiempo/Lechner). Heel bijzonder is ook het weinig uitgevoerde Eerste pianokwintet van Ernest Bloch (door Zilberstein, Margulis, Hall, Romanoff-Schwarzberg en Drobinsky). Dit zijn stuk voor stuk uitvoeringen die tot gespannen luisteren dwingen. En nu op naar Progetto Martha Argerich in 2010! Wie er bij kan zijn wacht bovendien de schitterende natuur. Dit kan uitpakken als toerisme op zeer hoog niveau, als het weer tenminste mee wil werken. Aan Argerich zal het Sniet liggen. Dat weet ik tenminste zeker.
____________________
Martha Argerich and
Friends Live from the Lugano Festival 2007
Martha Argerich and
Friends Live from the Lugano Festival 2008