CD-recensie

© Aart van der Wal, juli 2023

Forbidden Fruit, en toen pas zag ik de naam van de zanger: Benjamin Appl. Een ‘e' erbij en hup, daar is het dan: de appel, het fruit. Noem het een woordspeling, of puur toeval (ik geloof er niet in), of er steekt iets anders achter. Ik houd het op het laatste, want waar het in dit programma om draait is om het eten van de verboden vrucht en de gevolgen daarvan. U weet wel, het paradijsverhaal. In de muziek is het een onderwerp dat ons naar allerlei vooral kleurrijke bespiegelingen voert, een in wezen zich steeds herhalend proces, maar wel van het soort dat steeds weer nieuwe vergezichten oplevert. Geen wonder dus dat het een breed en uiterst veelzijdig repertoire betreft, met niet alleen sec het bekende Bijbelboek Genesis (Appl citeert er zelfs uit, met zijn welluidende stem en perfecte dictie) als aanleiding, maar waarbij dit liedduo zich ook heeft laten verleiden tot niet-religieuze ‘uitstapjes', soms grappig of ironisch, maar ook bijtend of nét over de schreef. Het heeft ook iets van wijze levenslessen, verdriet of pijn die we over onszelf uitroepen, spijt die na de zonde komt.

Om mij voorts tot de uitvoering te beperken: die mag gerust fenomenaal, zo niet spectaculair worden genoemd, want Appl beschikt over het type bariton-van-de-onbegrensde-mogelijkheden, flanerend van fluisterzacht tot explosief luid, van fluwelig naar scherp geprofileerd, van weinig tot veel kleur. Het is maar waar tekst en muziek om vragen en Appl vult het schijnbaar moeiteloos in. Maar het is ook levensecht, spiritueel, diep geëngageerd, intelligent en met een verbluffend joie de vivre. En wanneer donkere wolken zich samenpakken is er de urgentie die de luisteraar net zo indringend op de punt van zijn stoel brengt.

Appl mag zich bovendien zéér gelukkig prijzen met de pianist James Bailleu op zijn Steinway D, die hem niet alleen naadloos (en dus uitermate soepel!) volgt, maar die tevens met zijn eigen kleurrijke inbreng net zoveel hart en ziel in dit recital brengt als de zanger.

index