CD-recensie
© Aart van der Wal, oktober 2017
Albéniz: Iberia (selectie) Ravel: Le tombeau de Couperin Mengjie Han (piano) |  |
De Nederlandse pianist Mengjie Han (1989) won in 2014 het Internationale Franz Liszt Piano Concours in Utrecht. Ik herinner me van hem toen een fenomenale 'Totentanz'. Jan Wijn, inmiddels de nestor onder de pianodocenten, heeft deze zeer getalenteerde musicus heel ver gebracht. De kwaliteiten die voor de pianowerken van Liszt zo belangrijk zijn werpen ook in dit studiorecital hun rijpe vruchten af: Mengjie Han is - in de letterlijke betekenis van het woord - een uitermate 'kleurrijke' pianist. Dat zijn technisch vocabulaire daarvan onverbrekelijk deel uitmaakt spreekt uiteraard vanzelf: betoverende kleuren in een vertolking aanbrengen betekent dat men boven de 'materie' staat. En à propos: 'evocación', de titel van deze cd en tevens de naam van een van de twaalf 'Impressiones Españolas' waaruit Mengjie Han voor dit recital een keus heeft gemaakt, zegt in dit kader genoeg: we associëren het woord immers met beeldend, plastisch, maar ook met het vermogen een bepaalde sfeer op te roepen. Dat is ook de kern van alle goede muziek: de evocatieve kracht ervan, onverschillig hoe wij die individueel beleven.
'Iberia' is Albéniz' hommage aan zijn geboorteland Spanje, terwijl het zesdelige 'Le tombeau de Couperin' Ravels eerbetoon is aan zes vrienden van de componist die op de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog het leven lieten. Dat Ravel daarbij ook aan Couperin heeft gedacht spreekt voor zich (de titel verraadt dat immers), maar toch houdt de opbouw van de zes miniaturen meer verband met de typisch Franse barokke vormen (prélude, fuga, forlane, rigaudon, menuet en toccata) dan met de muziek van deze Franse grootmeester.
Mengjie Han raakt de sfeer van 'Iberia' bijna intuïtief, melancholie en uitbundigheid contrastrijk afgewisseld, zonovergoten en volbloedig, maar ook dichterlijk verbeeldend. Ravels 'Tombeau' is net zo afwisselend: de elegantie van de prélude en de ritmische pregnantie van de rigaudon nemen het op tegen de luchtige profilering van de forlane en de onheilspellende vergezichten in het menuet. Dan is er de onverbiddelijke ritmiek van de toccata die naast de fraai golvende beweging de meesterhand verraadt. Het met zorg toegepaste rubato in deze stukken verloopt net zo vloeiend en natuurlijk als het spel van Mengjie Han dat is. Dit levert een bijzonder geslaagd Albéniz- en Ravel-programma op van deze Nederlandse meesterpianist! Tom Peeters legde het tot in de puntjes vast.